تحلیل فقهی نشر اکاذیب در مطبوعات
از جمله مسلمات فقهی در فقه امامیه، حرمت کذب و به تبع آن حرمت نشر کذب می باشد که امروزه به عنوان یکی از راه های کسب درآمد در عرصه مطبوعات مورد استفاده قرار می گیرد. کذب به معنای عدم مطابقت خبر با واقع، مصادیق بارزی دارد که در قالب خبر دروغ، افترا و شایعه افکنی محقق می گردد. بررسی و تحلیل اسناد نوشتاری و تامل در عبارات فقها، به ما نشان می دهد که به رغم تفاوت در تعاریف ارائه داده شده از مفهوم کذب، علاوه بر مصادیق بارز آن، «انتشار مطلب در غیر قالب خبر که باعث القای مخاطب در خطا شود»، «استفاده از تیترهای مبالغه آمیز بدون رعایت تناسب در مبالغه» و «نشر اخبار مشکوک بدون ذکر قید مشکوک بودن» نیز مصداقی از کذب بوده و ادله حرمت، شامل آنها نیز می گردد.
کذب ، نشر کذب ، تحلیل خبری ، داستان نویسی ، تیترسازی ، خبر مشکوک ، احکام فقهی
- حق عضویت دریافتی صرف حمایت از نشریات عضو و نگهداری، تکمیل و توسعه مگیران میشود.
- پرداخت حق اشتراک و دانلود مقالات اجازه بازنشر آن در سایر رسانههای چاپی و دیجیتال را به کاربر نمیدهد.