تاثیر آموزش مبتنی بر روان شناسی مثبت نگر بر سخت رویی و تعادل عاطفه مادران کودکان مبتلا به اختلال بیش فعالی- نقص توجه

این پژوهش با هدف بررسی تاثیر آموزش روان شناسی مثبت نگر بر سخت رویی و تعادل عاطفه مادران کودکان مبتلا به اختلال کاستی توجه – بیش فعالی انجام شد. روش پژوهش، از نوع شبه آزمایشی با طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهش، شامل کلیه مادران کودکان دارای اختلال کاستی توجه - بیش فعالی بود که در سال 97-1396 برای درمان فرزند خود به مرکز جامع اعصاب و روان آتیه در تهران مراجعه کرده بودند. تعداد 28 نفر از مادران به عنوان نمونه پژوهش از طریق نمونه گیری در دسترس انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش (13) و گروه کنترل (15) جایگزین شدند. گروه آزمایشی در 10 جلسه آموزش (هفته ای 1 جلسه؛ هر جلسه 120 دقیقه ) شرکت کردند، در حالی که گروه کنترل در این جلسات شرکت نکرد. برای گردآوری اطلاعات از پرسشنامه های سخت رویی کوباسا (1979) و عواطف پاناس (1988) استفاده شد. داده ها با استفاده از تحلیل کوواریانس تک متغیره و چند متغیره با به کارگیری نرم افزار spss25 تحلیل شدند. نتایج پژوهش نشان داد که آموزش مبتنی بر مفاهیم روان شناسی مثبت نگر به افزایش معنادار در میزان سخت رویی و مولفه های آن (به غیر از چالش، (05/0<p)، عواطف مثبت و کاهش عواطف منفی در مادران کودکان مبتلا به اختلال کاستی توجه – بیش فعالی منجر شده است(05/0 >p). با توجه به یافته های پژوهش، استفاده از برنامه آموزش مبتنی بر روان شناسی مثبت نگر در جهت ارتقاء سخت رویی و افزایش هیجان مثبت مادران کودکان دارای اختلال کاستی توجه – بیش فعالی باهدف ایمن سازی روانی آن ها پیشنهاد می شود.