تعیین تغییرات سمیت کاتکول قبل و بعد از فرایند ازن زنی کاتالیزوری، با روش آزمون زیستی

کاتکول یکی از ترکیبات معمول در فاضلاب صنایعی مانند صنایع نفت و پتروشیمی، تولید آفت‫کش‫ها و غیره است. تخلیه فاضلاب این صنایع منجر به بروز مسمومیت ارگانیسم‫های آبزی و اثرات نامطلوب بر محیط زیست می‫شود. بنابراین این مطالعه با هدف تعیین اثرات تغییرات سمیت کاتکول قبل و بعد از فرایند ازن‫زنی کاتالیزوری، با روش آزمون زیستی توسط دافنیا مگنا انجام شد. این مطالعه از نوع کاربردی می‫باشد که طی آن، سمیت کاتکول و محصولات حاصل از تجزیه آن طی فرایند ازن زنی کاتالیزوری با استفاده از روش آزمون زیستی تعیین شد. ابتدا محلول استوک با غلظت mg/l 250 تهیه شد و پس از آن 10 نمونه که به ترتیب حاوی 0 (شاهد)، 5/0، 1، 3، 6، 12، 25، 50، 75 و 100 درصد حجمی از محلول اولیه بودند، تهیه گردید. سپس نمونه های اولیه، از محلول خروجی راکتور در درصد های حجمی مشابه تهیه شد. بر اساس روش استاندارد تعداد 10 عدد نوزاد دافنیامگنا به نمونه های تهیه شده اضافه گردید و مشاهده نمونه ها بعد از 24، 48، 72 و 96 ساعت انجام شد. در نهایت LC50 و واحد سمیت (TU) با استفاده از آنالیز پروبیت محاسبه گردید. بر اساس نتایج مشخص گردید که LC50 (24 ساعته) پساب خام با غلظت اولیه mg/L 250 کاتکول، پس از 60 دقیقه تصفیه ازml/100 ml 30/13 به ml/100 ml 9/33 رسید و به تبع آن واحد سمیت نیز از 51/7 واحد (TU) به 9/0 واحد کاهش یافت؛ به طوری که سمیت 88 درصد تنزل پیدا کرد. در نهایت میزان سمیت پساب تصفیه شده در فرایند ازن‫زنی کاتالیزوری جهت تجزیه کاتکول کاهش یافت. آزمون زیستی جهت ارزیابی پتانسیل سمیت کاتکول جهت تخلیه آن به آب های سطحی روشی ساده و موثر می‫باشد. بر اساس آزمون زیستی توسط دافنیامگنا، فرایند ازن زنی کاتالیزوری قادر است که سمیت کاتکول را از طریق تجزیه این ترکیب و شکستن آن به محصولات دیگری کاهش دهد.