اندازه گیری غلظت گاز رادن در هوای داخل اماکن مسکونی و عمومی شهر نورآباد ممسنی و برآورد دوز موثر دریافتی آن

گاز رادن یکی از عوامل خطر محیطی در هوای داخل است که مواجهه با آن سبب افزایش ریسک سرطان ریه می شود و پس از سیگار دومین عامل سرطان ریه شناخته می شود. بنابراین هدف از این مطالعه اندازه گیری غلظت گاز رادن در منازل مسکونی و اماکن عمومی شهر نورآباد ممسنی و برآورد دوز موثر دریافتی ناشی از مواجهه با آن بوده است. در این مطالعه 52 منزل مسکونی و 8 مکان عمومی جهت اندازه گیری غلظت گاز رادن هوای داخل مورد بررسی قرار گرفتند. اندازه گیری غلظت رادن هوای داخل به روش غیر فعال با استفاده از آشکارسازهای ردپای آلفا (CR-39) به مدت سه ماه انجام گرفت و پس از این مدت آشکارسازها برای شمارش تعداد ردپاها به آزمایشگاه ارسال شدند. نتایج نشان می دهد، میانگین (± انحراف معیار) غلظت گاز رادن در هوای داخل منازل مسکونی و اماکن عمومی به ترتیب (14/7(±42/4 و ) Bq/m320/1(± 32/9 بود و در همه محل های نمونه برداری، غلظت رادن کمتر از مقادیر استاندارد سازمان حفاظت محیط زیست آمریکا و رهنمود سازمان جهانی بهداشت بوده است. همچنین دوز موثر دریافتی سالانه ناشی از گاز رادن در منازل مسکونی به طور میانگین mSv 1/07 تخمین زده شد. ارزیابی نتایج به دست آمده نشان می دهد که در مورد منازل مسکونی رابطه معنی داری میان نوع اتاق و تعداد طبقه با غلظت رادن وجود دارد. نتایج این مطالعه بیانگر این است که غلظت گاز رادن به عنوان یک عامل خطر محیطی در محل های مورد بررسی کمتر از حدود اعلام شده در رهنمود سازمان جهانی بهداشت بوده و احتمالا نقش قابل ملاحظه ای در ایجاد اثرات بهداشتی منتسب به آن ندارد.