بررسی تاثیرآوردهای سیلابی بر احیاء پوشش گیاهی تالاب بین المللی هامون

تالاب بین المللی هامون به صورت مشترک در خاک ایران و افغانستان قرارگرفته که تامین آب آن از کشور افغانستان انجام می پذیرد. در دو دهه اخیر پوشش گیاهی بستر این تالاب تحت تاثیر آوردهای سیلابی قرار دارد، لذا پایش تاثیر آورد سیلاب بر میزان احیاء پوشش گیاهی بستر این تالاب می تواند کمک شایانی در راستای مدیریت احیاء پوشش گیاهی این تالاب داشته باشد، و از طرفی با توجه به وسیع بودن سطح این تالاب و قرار گرفتن قسمتی از آن در خارج از خاک ایران بررسی وضعیت پوشش گیاهی آن را به صورت میدانی کاری بسیار دشوار و گاهی غیرممکن می سازد، ازاین رو هدف از تحقیق حاضر بررسی تغییرات زمانی و مکانی پوشش گیاهی تالاب بین المللی هامون با استفاده فن آوری سنجش ازدور و GIS در دو سال 1394 و 1395 و مقدار شاخص NDVI می باشد. به منظور بررسی تغییرات کیفی پوشش گیاهی مقادیر عددی این شاخص به چهار کلاس بسیار ضعیف، ضعیف، متوسط و خوب طبقه بندی شده است. نتایج نشان می دهد که با تعریف نسبت سطح پوشش گیاهی احیاء شده به سطح آبگیری در هر قسمت از تالاب، هامون هیرمند، هامون صابوری و هامون پوزک به ترتیب 7/34، 5/9 و 4/79 درصد، سیلاب باعث احیاء پوشش گیاهی گردیده است. کم بودن این مقدار در هامون صابوری را می توان در افزایش کیفیت پوشش گیاهی بجای کمیت آن دانست و در مورد زیاد بودن آن در هامون پوزک با توجه به عدم سکونتگاه های انسانی در اطراف آن و همچنین آبگیری آن از رودخانه های خاش رود و خوسپاس در فصل زمستان دانست. در ادامه بیان نتایج بررسی می توان گفت آورد سیلاب در بازه زمانی سه ماهه به طور کلی باعث احیاء 93/23 درصدی کل پوشش گیاهی (انواع گز (Tamarix spp)، بونی (Aeluropus lagopoides) و نی (Phragmites australis)) این تالاب بین المللی شده است که 23/8 درصد آن متعلق به احیاء پوشش گیاهی در ایران و 7/15 درصد آن مربوط به افغانستان می باشد.