مقایسه روش کم انرژی و پرانرژی در ساخت نانوامولسیون روغن هسته انار حاوی مخلوط سورفکتانت های غیر یونی

روغن هسته انار روغن خوراکی استخراج شده از ضایعات فراوری میوه انار است که به دلیل دارا بودن مقادیر زیاد پونیسیک اسید و ترکیبات پلی فنولی طیف وسیعی از فعالیت های بیولوژیکی و سلامت افزایی را نشان می دهد. به دلیل حلالیت کم و حساسیت زیاد به اکسیداسیون، به منظور استفاده از این روغن در صنایع غذایی و نوشیدنی، سامانه های انتقال برپایه نانوامولسیون پیشنهاد مناسبی می باشند. نانوامولسیون ها می توانند با استفاده از روش های پر انرژی یا کم انرژی ساخته شوند که هر کدام دارای مزایا و محدودیت هایی می باشند. در این پژوهش تشکیل نانوامولسیون های روغن هسته انار حاوی سورفکتانت های غیر یونی (اسپن 80 و توئین 80) با استفاده از روش پرانرژی (سونیکاسیون) و روش کم انرژی (امولسیون سازی خود به خودی) مورد بررسی و مقایسه قرار گرفت. اثر غلظت سورفکتانت بر میانگین اندازه قطرات نانوامولسیون ها نشان داد هر دو روش قادر به تشکیل نانوامولسیون ها با اندازه قطرات ریز (کمتر از 150 نانومتر) هستند اما روش خود به خودی نیاز به سورفکتانت بیشتری برای تشکیل قطرات ریز دارد. اثر دمای نگهداری (4، 25 و 55 درجه سلسیوس) بر پایداری فیزیکی نانوامولسیون های منتخب نشان داد نانوامولسیون های تهیه شده در هر دو روش در دمای پایین (4 درجه سلسیوس) به خوبی پایدار بودند اما در دمای بالا (55 درجه سلسیوس) به دلیل رشد قطرات دچار ناپایداری شدند. همچنین مطالعات اکسیداتیو نانوامولسیون های منتخب در طول 30 روز نگهداری نشان داد روغن امولسیون شده به روش کم انرژی نسبت به روغن امولسیون شده به روش پرانرژی پایداری اکسیداتیو بیشتری داشت.