سنجش احساس امنیت شهروندان تهرانی و تعیین رابطه آن با اعتماد عمومی و سرمایه اجتماعی

این پژوهش پیمایشی در پی آن بود تا درگام اول میزان احساس امنیت شهروندان تهرانی را در مولفه های اصلی آن، یعنی امنیت جانی، مالی، اجتماعی و ناموسی، اندازه گیری کند. در گام دوم سهم عوامل اصلی موثر بر آن را معین سازد و در گام سوم رابطه احساس امنیت را با دو متغیر کلیدی دیگر، یعنی اعتماد عمومی و سرمایه اجتماعی، مشخص سازد. برای این منظور از بین شهروندان 15 تا 75 ساله مناطق 22 گانه تهران با استفاده از روش نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای، نمونه ای به حجم 3400 نفر انتخاب و با استفاده از سه مقیاس محقق ساخته، یعنی مقیاس احساس امنیت و عوامل موثر بر آن، مقیاس اعتماد عمومی و مقیاس سرمایه اجتماعی، متغیرهای تحقیق اندازه گیری شدند. (این سه مقیاس پیش از اجرای نهایی بر روی یک نمونه 100 نفره اجرا شدند و با استفاده از آزمون آلفای کرونباخ، پایایی آنها محاسبه گردید) داده های جمع آوری شده با استفاده از آزمون های آماری مختلف، از جمله آماره های توصیفی، آنوا، تی، همبستگی و رگرسیون، محاسبه گردید. نتایج خاص آشکار ساخت که اولا: میزان احساس امنیت کلی شهروندان در حد متوسط است. همچنین بین میانگین احساس امنیت شهروندان در چهار مولفه تفاوت آماری معناداری وجود داشت. ثانیا : پنج دسته عامل، یعنی عوامل فردی- روانی، عوامل مربوط به پلیس (به ویژه در حوزه نظم و کنترل اجتماعی)، عوامل رسانه ای و عوامل مربوط به حوزه ساختار اجتماعی، بر احساس امنیت شهروندان تاثیر می گذارند. ثالثا : بین احساس امنیت شهروندان واعتماد عمومی (اعم از اعتماد افقی و اعتماد عمودی) و سرمایه اجتماعی همبستگی معنادار بالایی وجود دارد. این همبستگی تا بدان حد است که می توان از آن رابطه علی استنباط کرد.