پاسخ های متابولیکی به هایپرگلیسمی طی فعالیت ورزشی در مردان سالمند

مقدمه تحقیق حاضر جهت تعیین پاسخ های متابولیکی به تزریق گلوکز (هایپرگلیسیمیا) طی فعالیت ورزشی در مردان مسن طراحی گردید. هشت مرد سالم (میانگین سن 2/5±3/63 سال) بطور داوطلبانه در این تحقیق و در دو جلسه مجزا به فاصله یک هفته به آزمایشگاه فیزیولوژی مراجعه کردند. آزمودنی ها در هر جلسه 40 دقیقه فعالیت ورزشی بر روی دوچرخه با 60 درصد حداکثر اکسیژن مصرفی بعد از 30 دقیقه تزریق گلوکز یا دارونما اجرا کردند. فاکتورهای تنفسی در طی فعالیت اندازه گیری شدند و 4 نمونه خونی قبل از تزریق گلوکز، بعد از اتمام 30 دقیقه ترزیق گلوکز، در دقیقه 20 فعالیت، و سریعا بعد از اتمام فعالیت برای اندازه گیری فاکتورهای متابولیکی، گرفته شد. اکسیداسیون چربی و کربوهیدرات با استفاده ار گازهای تنفسی دیاکسید کربن و اکسیژن مصرفی محاسبه گردید. آنالیز آماری داده ها افزایش معنی دار (p<0.05) انسولین و گلوکز و کاهش اسید چرب آزاد غیراستریفیه و گلیسرول را طی فعالیت ورزشی بعد از تزریق گلوکز نشان داد اما تاثیر معنی داری بر سوخت چربی و کربوهیدرات مشاهده نگردید. اگر چه تحقیقات قبلی بر روی جوانان نشان داده اند که سوخت چربی و کربوهیدرات بعد از تزریق گلوکز تغییر پیدا کرده است. اما در تحقیق حاضر در مردان مسن علیرغم تغییرات متابولیکی در طی فعالیت ورزشی بعد از تزریق گلوکز، اکسیداسیون چربی و کربوهیدرات تغییر معنی داری نداشت.