مروری بر خواص دارویی و کاربردی دارچین

با توجه به عوارض دارو های شیمیایی امروزه طب گیاهی مورد توجه قرار گرفته است. دارچین از تیره برگ بو[1] است که در غذاها به عنوان ادویه و در داروها استفاده می شود. دارچین دارای خواص ضدمیکروب، آنتی اکسیدان، آنتی دیابت ضد ویروس و ضد اسپاسم، ضد نفخ، افزایش دهنده تعریق بدن، گرم کننده و محرک رحم می باشد. اسانس دارچین خاصیت ضد قارچی و ضد باکتریایی دارد که احتمالا این آثار مربوط به محتوی ارتومتوکسی سینامالدئید است. عصاره دارچین دارای ترکیباتی مثل اوژنول می باشد که باعث به وجود آمدن خاصیت فیبرینولیتیک در آن می شود. دارچین و ترکیبات آن می توانند روی سیستم اعصاب مرکزی نیز اثر گذاشته و باعث کاهش درد شوند همچنین ترکیبات موجود در دارچین باعث تقویت عمل انسولین و کاهش مقاومت انسولینی می شود که باعث اثر مثبت بر گلوکز سطح خون می شود. یکی از مهمترین اثرات درمانی دارچین افزایش میل جنسی می باشد. افزایش هورمون ها را می توان به اثر مستقیم یا غیر مستقیم ترکیبات دارچین به ویژه سینامالدئید در افزایش سنتز نیتریک اکسید دانست. دارچین دارای ترکیبات فرار و غیر فرار فنلیک و غیر فنلیک می باشد که باعث به وجود آمدن خاصیت آنتی اکسیدانی در دارچین می شود.

با توجه به خواص ذکر شده برای دارچین و عصاره آن، هم چنین سهولت در استخراج عصاره و قیمت مناسب آن می توان در صنایع دارویی و مواد غذایی از آن استفاده نمود.در صنعت موادغذایی از خواص آنتی میکروبیالی و آنتی اکسیدانی آن و حتی در صنایع بسته بندی به عنوان یک نگهدارنده طبیعی می توان از آن استفاده نمود.