تبیین و آسیب‎شناسی الگوی جاری مدیریت دولتی در ایران

هدف این تحقیق تصویرکردن فرایند استفاده از رویکرد مدیریت دولتی نوین در کشور و دلایل ناکارآمدی و پیامدهای آن است. در این پژوهش از راهبرد نظریه‎پردازی داده‎بنیاد و از طرح نظام‎مند استراوس و کوربین اسفاده شده است. برای جمع‎آوری داده‎ها، علاوه‎بر مصاحبه‎های نیمه‎ساختاریافته با خبرگان و متخصصان مدیریت، از منابع دست دوم مانند متن‎ها و مصاحبه‎های آرشیوی بهره برده شده است. در این پژوهش از روش نمونه‎گیری نظری استفاده شده و یافته‎ها در قالب کدگذاری باز، محوری و انتخابی تحلیل شده‎اند.
یافته‎ها: نتایج تحقیق نشان می‎دهد همگرایی و تقلید خط‎مشی‎های تحول اداری از دلایل عمده به‎کارگیری رویکرد مدیریت دولتی نوین در کشور به‎شمار می‎روند. انتخاب رویکرد مدیریت دولتی نوین در کشور با وجود شرایط عمومی و اختصاصی حاکم بر نظام مدیریتی، به ناکارآمدی بیشتر و افزایش پیامدهای منفی این رویکرد و تشدید چالش‎های اداری (سازمانی)، اقتصادی، اجتماعی و سیاسی منجر شده است.
نتیجه‎گیری: در جمع‎بندی کلی می‎توان گفت که مولفه‎های حکمرانی خوب، در واقع تجلی وجود ظرفیت‎های حاکمیتی و غیرحاکمیتی لازم برای اجرای رویکرد مدیریت‎گرایی است. بدون ایجاد چنین ظرفیت‎هایی، به‎کارگیری الگوی مدیریت دولتی نوین در بخش دولتی، به یقین با تبعات منفی بسیار بیشتری همراه خواهد بود.