تحلیل انرژی مصرفی و تاثیر سطح جوجه ریزی بر شاخص های انرژی واحدهای پرورش مرغ گوشتی (مطالعه موردی استان البرز)

با افزایش جمعیت تقاضا برای گوشت سفید افزایش یافته و محدودیت منابع تولید سبب شده که افزایش تولید با تاکید بر ارتقاء بهره وری عوامل تولید و انرژی انجام پذیرد لذا مطالعه مصرف انرژی در تولید مرغ گوشتی مهم و ضروری است. اطلاعات مورد استفاده در تحقیق از طریق پرسش نامه و مصاحبه حضوری با مرغداران به دست آمد. شاخص های انرژی شامل کارآیی، بهره وری و شدت انرژی می ‏باشند. نهاده های اصلی ورودی شامل خوراک، سوخت (گاز و گازوئیل)، الکتریسیته، نیروی انسانی، ماشین ها و جوجه یک روزه و نهاده خروجی گوشت مرغ بود. واحدهای پرورش مرغ گوشتی در سه سطح جوجه ریزی کوچک، متوسط و بزرگ طبقه بندی شدند. کل انرژی های ورودی و خروجی برای هزار قطعه مرغ به ترتیب 2/125 و 9/24 گیگاژول به دست آمد. نهاده سوخت با 85/50 درصد و خوراک با 44/42 درصد کل انرژی مصرفی نهاده ها بیشترین سهم را برداشتند. کارآیی انرژی 199/0 و بهره وری انرژی 019/0 کیلوگرم بر مگاژول به دست آمد. اثر سطح جوجه ریزی بر انرژی مصرفی نیروی کار، سوخت، ماشین ها، خوراک، الکتریسیته و کارآیی و بهره وری انرژی در سطح 1 درصد معنی دار شد. برای سه سطح جوجه ریزی کوچک، متوسط و بزرگ، انرژی مصرفی ورودی به ترتیب 35/139، 55/130 و 71/105 گیگاژول بر هزار قطعه جوجه، کارآیی انرژی به ترتیب 179/191،0/0 و 236/0 و بهره وری انرژی به ترتیب 017/0، 019/0 و 02/0 کیلوگرم بر مگاژول به دست آمد. نتایج تحلیل رگرسیونی انرژی نهاده های ورودی و عملکرد گوشت مرغ مشخص کرد اثر متغیرهای انرژی جوجه یک روزه و سوخت بر عملکرد گوشت مرغ در سطح 1 درصد معنی دار و با افزایش یک مگاژول بازاء هزار قطعه جوجه یک روزه، 68/2 کیلوگرم بر عملکرد گوشت مرغ تولیدی اضافه می شود. نتایج نشان داد شاخص های انرژی در سطوح جوجه ریزی بالاتر ارتقاء می یابد که علت آن کاهش مقدار انرژی ورودی در سطوح بالاتر جوجه ریزی و ثابت ماندن انرژی ستانده می باشد، لذا توسعه مکانیزاسیون واحدهای پرورش مرغ گوشتی و افزایش سطح جوجه ریزی توصیه می شود.