ارزیابی کیفی آب های زیرزمینی و انتخاب مناسب ترین روش میان یابی با استفاده از سیستم اطلاعات جغرافیایی (GIS) در شهرستان سقز

افزایش بی رویه جمعیت، محدودیت منابع آب های سطحی و بهره برداری بی رویه از آبخوان ها سبب وارد آمدن خسارات جبران ناپذیری به منابع طبیعی کشور از جمله منابع آب زیرزمینی شده است. آلودگی های مختلف انتشار یافته در سطح آب های زیرزمینی دارای مضرات زیست محیطی فراوانی بوده که مستقیما زندگی بشر را تحت تاثیر قرار می دهند .هدف از انجام این تحقیق، بررسی کیفیت آب زیرزمینی شهرستان سقز جهت شرب و کشاورزی می باشد. به همین منظور از داده های اندازه گیری شده مربوط به سال های 1383 تا 1391 و در مجموع 188 نمونه برای هر کدام از پارامترها که شامل میزان شوری (EC)، کلر (Cl)، غلظت مواد محلول (TDS)، سولفات (SO4)، سختی آب (TH)، سدیم (Na)، نسبت سدیم قابل جذب (SAR) و نیترات (NO3) استفاده شده است. برای مقایسه تیمارها از تجزیه واریانسANOVA  و برای آزمون تفاوت بین ایستگاه های مختلف از آزمون LSD استفاده شد. همچنین برای تعیین مناسب ترین روش میان یابی مکانی و پهنه بندی پارامترهای فوق الذکر، سامانه اطلاعات جغرافیایی (GIS) بکار گرفته شد. بدین منظور، از روش میان یابی زمین آمار کریجینگ دایره ای، گوسن و روش های معین مانند وزن دهی عکس فاصله، تخمین گر موضعی و تخمین گر عام استفاده شد. نتایج نشان داد که کیفیت آب شهرستان سقز برای شرب و کشاورزی مناسب و نتایج میان یابی مکانی بر اساس معیارهای ریشه دوم میانگین مربعات خطا (RMSE)، میانگین خطای اریب (MBE) و میانگین خطای مطلق (MAE) نشان داده که برای پارامترهای سدیم، کلر، نسبت سدیم قابل جذب و سولفات روش وزن دهی عکس فاصله با توان یک و برای پارامترهای شوری، سختی و غلظت املاح محلول وزن دهی عکس فاصله با توان 2 و برای نیترات روش کریجینگ دایره ای مناسب ترین روش جهت پهنه بندی هستند.