پراکنش و فراوانی میگوی غیربومی آب شیرین(De Haan, 1849) Macrobrachium nipponens در تالاب انزلی و ارتباط آن با برخی عوامل محیطی

این تحقیق جهت بررسی پراکنش و فراوانی نسبی میگوی غیربومی آب شیرین Macrobrachium nipponense و ارتباط آن با برخی عوامل محیطی در تالاب انزلی و  به صورت ماهانه از فروردین 1393 الی مهر 1394 انجام شد. درمجموع 13958 میگو شامل 7170 نر، 6115 ماده و 673 میگوی نابالغ مورد مطالعه قرار گرفت. نمونه برداری در 12 ایستگاه از چهار ناحیه غرب، شرق، مرکزی و بخش سیاه کشیم تالاب و دو رودخانه سیاه درویشان و هندخاله از حوضه های آبریز آن تالاب با استفاده از تله های مخروطی صید میگو با چشمه های 2 میلی متری انجام شد. نسبت جنسی نر به ماده 1: 17/1 برآورد گردید. فراوانی نرها در ماه های فروردین، اردیبهشت، خرداد، شهریور، مهر، آبان، آذر و بهمن و فراوانی ماده ها در ماه های تیر و مرداد غالبیت داشت. فراوانی نر و ماده ها در نواحی مختلف تالاب متفاوت بود، به طوری که در تالاب غرب و رودخانه های سیاه درویشان و هندخاله نرها و در تالاب شرق ماده ها غالب بودند فراوانی و زی توده زنده نسبی میگو در ماه های مختلف، متفاوت و اختلاف معنی دار بود (05/0p<)، به طوری که بیش ترین و کم ترین فراوانی نسبی تعداد به ترتیب در مرداد (71±202 عدد در هر تله) و اسفند (6±11 عدد در هر تله) و میزان زی توده نسبی در مرداد (115±377 گرم در هر تله) و دی (3/1±5 گرم در هر تله) به دست آمد. در نواحی مختلف ازنظر شاخص های مذکور اختلاف معنی داری مشاهده نشد (05/0p>)، لیکن بیش ترین آن ها در ناحیه شرقی تالاب و کم ترین آن در ناحیه غربی و مرکزی تالاب بود. بین فراوانی نسبی میگو و عوامل فیزیکوشیمیایی آب از قبیل دما، شوری، سختی و هدایت الکتریکی آب، همبستگی معنی دار مثبت و با اکسیژن محلول، شفافیت و عمق آب همبستگی معنی دار منفی به دست آمد (05/0p<). همچنین بین فراوانی میگو و جنس خاک بستر تالاب همبستگی تقریبا مناسبی مشاهده شد (4/0r=).