مستشرقان و انقلاب اسلامی ایران

انقلاب اسلامی به عنوان بزرگترین حادثه سیاسی اجتماعی قرن، به رغم پیش بینی های نظریه پردازان علوم اجتماعی، در دورانی رخ داد که سکولاریسم، جوامع غربی و غیر غربی را در نوردیده بود و از این رو در کانون توجه و تحلیل های اندیشمندان مختلف از جمله تئوری پردازن مغرب زمین قرار گرفت. مساله اصلی این پژوهش بررسی نگاه و تحلیل برخی از شرق شناسان نسبت به انقلاب اسلامی، هویت، منشا و پیامدهای آن است. این پژوهش با بهره گیری از روش تحلیل محتوا، دیدگاه آنان را در این باب بررسی نموده است.
بطور کلی دیدگاه شرق شناسان در این باب را می توان به دو دسته تقسیم بندی نمود: برخی با نگاه واقع بینانه به این موضوع نگریستند؛ چنانکه انقلاب اسلامی را در راستای بحران نظری و عملی سکولاریزاسیم و مقوله عرفی شدن تفسیر نمودند و برخی تلاش کردند تا تفسیری وارونه از آن ارائه دهند که می توان به تفسیرکاریزماتیک از رهبری نظام و تقلیل نقش مذهب تشیع اشاره کرد.