اعمال یکجانبه دولت ها به عنوان منبع تعهد بین المللی در حقوق بین الملل

موضوع منابع حقوق بین الملل یکی از پر بحث ترین موضوع ها در حقوق بین الملل محسوب می شود. ماده 38 اساسنامه دیوان بین المللی دادگستری، منابع حقوق بین الملل را برشمرده است. اعمال یکجانبه دولت ها در میان این منابع وجود ندارد اما دولت ها در رویه بین المللی خود به کرات نشان داده اند که از طریق این اعمال، تعهداتی را پذیرفته و همچنین خود را نسبت به اعمال یکجانبه دولت های دیگر ذی نفع می دانند. وضعیت مشابهی نیز در مورد رویه قضایی قابل مشاهده است. این وضعیت، سبب شده تا اعمال و اعلامیه های یکجانبه را واجد آثار الزام آور بدانند و به عنوان یکی از منابع تعهد بین المللی نام برده شود. اما همه اعمال یکجانبه چنین نیستند. دکترین، رویه دولت ها و به ویژه رویه قضایی، شرایطی را برای اعتبار و الزام آوری اعمال یکجانبه برشمرده اند تا به مدد آن ها، اعمال حقوقی از اعمال سیاسی تفکیک شوند. بنابراین، به نظر می رسد که اعمال یکجانبه دولت ها، تحت شرایطی، دارای آثار حقوقی الزام آور می باشند.