اولویت بندی عوامل موثر بر انجام پزشکی مبتنی بر شواهد در پزشکان طرف قرارداد بیمه سلامت ایران

بکارگیری نتایج تحقیقات در پزشکی یکی از مهم ترین شاخص های توسعه این حرفه محسوب می شود که باعث ارائه مراقبت کارا و موثر به بیماران و بهبود کیفیت مراقبت ها می گردد. با این حال انتقال نتایج مبتنی بر شواهد به عرصه عملی کند و در مواردی ناموفق است. این مطالعه با هدف بررسی و اولویت بندی عوامل موثر بر انجام پزشکی مبتنی بر شواهد در پزشکان طرف قرارداد بیمه سلامت ایران انجام گرفت. پژوهش حاضر یک مطالعه توصیفی-مقطعی است که بر روی 150 نفر از پزشکان طرف قرارداد بیمه سلامت ایران انجام شده است. روش نمونه گیری تصادفی ساده بود. ابزار گردآوری اطلاعات پرسشنامه ای  مشتمل بر سه قسمت مشخصات دموگرافیک پاسخگویان، پرسشنامه استاندارد بررسی موانع پزشکی مبتنی بر شواهد فونک (1995) در 4 حیطه و 25 سوال و پرسشنامه محقق ساخته اولویت بندی عوامل موثر بر اجرای پزشکی مبتنی بر شواهد بود. تجزیه و تحلیل اطلاعات با نرم افزار SPSS ویرایش 21 و نرم افزار Expert Choice و به کمک آزمون های آماری تی مستقل، آنالیز واریانس یک طرفه و روش تحلیل سلسله مراتبی انجام شد. بیشتر پزشکان مرد (53.3 درصد) و شاغل رسمی بودند. از بین 4 مولفه مورد بررسی بیشترین میانگین و انحراف معیار مربوط به بعد تاثیرات سازمانی و کمترین میانگین و انحراف معیار مربوط به بعد کیفیت تحقیق و نتایج احتمالی بود. در عوامل تاثیرات سازمانی، بالاترین وزن یا اولویت مربوط به عامل احساس عدم استقلال کافی برای تغییر درروش های مراقبتی با وزن 0.259 بود. در بین عوامل مربوط به کیفیت تحقیق ونتایج احتمالی بالاترین وزن و اولویت مربوط به عامل وجود نقایص متدولوژی در تحقیق با وزن 0.192، در بین عوامل مرتبط با مهارت های انجام تحقیق، بالاترین اولویت و وزن مربوط به وجود نداشتن مدارک مستند برای تغییرعملکرد با وزن 0.320 و در خصوص عوامل مربوط به ارتباط ودسترسی به یافته های تحقیق نیز بالاترین وزن و اولویت در عامل در دسترس نبودن مقالات حقیقی (0.475) بود. یافته های مطالعه نشان داد که پزشکان مشکلات و موانع را مربوط به سازمان، فرد و کیفیت تحقیقات می دانند، لذا باید تسهیلاتی جهت بکارگیری یافته های تحقیق ایجاد شود و زمینه های بکارگیری از نتایج تحقیقات ضمن به روز رسانی دانش، مهارت و نگرش مثبت پزشکان به تحقیقات، فراهم اید.