بررسی نشانگرهای سنتز و جذب کلسترول در بیماری دیابت نوع 2

  دیابت ملیتوس نوع 2، شایع ترین شکل دیابت ناشی از اختلال در ترشح انسولین، مقاومت به انسولین و یا هر دو عامل می باشد. با توجه به شیوع بالای این بیماری و نقش مولفه های مختلف در پیشرفت آن و به منظور درک بهتر برخی از مکانیسم های پاتوژنز مسوول پیشرفت دیابت نوع 2، هدف از انجام این پژوهش ارزیابی احتمال تفاوت میزان نشانگر سنتز و جذب کلسترول در بیماری دیابت نوع 2 در مقایسه با افراد سالم بود. در این مطالعه ی مقطعی، 150 مرد 60-40 ساله از بین افراد مراجعه کننده به مراکز درمانی و مرکز تحقیقات غدد و متابولیسم دانشگاه علوم پزشکی اصفهان انتخاب شدند. افراد به گروه شاهد شامل 50 مرد سالم با قند خون ناشتای طبیعی و بدون سابقه ی دیابت نوع 2 و 100 بیمار با قند خون ناشتای بیشتر و مساوی 126 میلی گرم/دسی لیتر و با سابقه ی دیابت نوع 2 تقسیم شدند. نمونه های سرم و پلاسمای ناشتا با روش های معمول آزمایشگاهی و نشانگر های جذب و سنتز کلسترول به روش گاز کروماتوگرافی- طیف سنجی جرمی مورد استفاده قرار گرفت. واکاوی آماری با استفاده از نرم افزار SPSS و آزمون های Kolmogorov-Smirnov، Independent t و Mann-Whitney در سطح معنی داری 05/0 > P انجام شد. تفاوت های معنی داری در بیشتر پارامترهای بیوشیمیایی و عوامل تن سنجی بین گروه های مورد مطالعه وجود داشت. بررسی نسبت غلظت نشانگرهای جذب (بتا سیتوسترول و کمپسترول) و سنتز (لاتوسترول و دسموسترول) به غلظت کلسترول، نشان دهنده ی افزایش معنی دار غلظت نشانگرهای سنتز و کاهش معنی دار غلظت نشانگرهای جذب در گروه مورد نسبت به گروه شاهد بود (05/0 > P). در جمعیت ایرانی بیماران مبتلا به دیابت نوع 2، سنتز کلسترول افزایش و جذب آن کاهش می یابد که این یافته ها مطابق با داده های دیگر جمعیت ها می باشد و ممکن است بیانگر این موضوع باشد که نشانگرهای سنتز و جذب کلسترول، می توانند به عنوان نشانگرهای جانشین به منظور درک بهتر برخی از مکانیسم های پاتوژنز مسوول پیشرفت دیابت نوع 2 و عوارض مربوط به آن و نیز کمک به پیش گیری و درمان موثرتر عوارض آن در آینده مورد استفاده قرار گیرند.