بررسی تاثیر پروتکل تمرینی گیت به عقب بر درد ادراکی و دامنه های حرکتی اندام تحتانی بیماران مبتلا به استئوآرتریت زانو

هدف پژوهش حاضر بررسی تاثیر پروتکل تمرینی گیت به عقب بر درد و دامن ه های حرکتی اندام تحتانی بیماران مبتا به استئوآرتریت زانو بود.  21 نفر مرد سالم و 42 نفر مرد بیمار در این مطالعه شرکت نمودند. بر اساس شاخص کلگرن- لورنس و شاخص بصری درد بیماران به 2 گروه همگن تجربی وکنترل بیمار تقسیم شدند. گروه تجربی به مدت شش هفته پروتکل تمرینی گیت به عقب را انجام دادند. برای ارزیابی دامن ه های حرکتی از سیستم تحلیل حرکتیVicon سریT و نرم افزارهای ,Vicon Nexus 1.8.5 ,Polygon 4.1.2 استفاده گردید.  قبل از تمرین تنها بین دامنه فلکشن- اکستنشن مفصل زانو (P=0/047 ,P=0/014) افراد مبتا به استئوآرتریت زانو با افراد سالم اختاف معنی داری وجود داشت. نتایج حاکی از کاهش میانگین چرخش داخلی- خارجی مفصل ران گروه تجربی و عدم تفاوت معن یدار با گروه سالم بعد ازتمرین، افزایش تیلت قدامی- خلفی لگن در گروه تجربی در مقایسه با گروه کنترل و افراد سالم(P=0/028,P=0/026)کاهش درد ادراکی در گروه تجربی در مقایسه با گروه کنترل P=0/00داشت. تغییرات برخی از پارامترها به علت مکانیس مهای جبرانی و برخی تابع شدت استئوآرتریت م یباشد. استئوآرتریت زانو بر دیگر مفاصل مجاور اثر م یگذارد. پروتکل گیت به عقب بر روی دامن ه های حرکتی مفاصل زانو، ران و درد ادراکی بیماران اثر مثبت داشته است.