اثربخشی آموزش شایستگی اجتماعی- هیجانی بر مهارت های اجتماعی و سرمایه های روان شناختی دانش آموزان دارای اختلال نافرمانی مقابله ای

پژوهش حاضر با هدف تعیین اثربخشی آموزش شایستگی اجتماعی- هیجانی بر مهارت های اجتماعی و سرمایه های روان شناختی دانش آموزان دارای اختلال نافرمانی مقابله ای انجام شد. این پژوهش از نوع نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون و پس آزمون با گروه گواه و دوره پیگیری دوماهه بود. جامعه آماری نوجوانان دارای اختلال نافرمانی مقابله ای مشغول به تحصیل در مدارس دوره اول متوسطه شهر اهواز در سال تحصیلی 97-1396 را شامل می شد؛ از میان آن ها 30  نوجوان دارای اختلال نافرمانی مقابله ای به روش نمونه گیری هدفمند انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و گواه، جایگزین شدند (هر گروه 15 نفر). گروه آزمایش، آموزش شایستگی اجتماعی- هیجانی را طی نه جلسه دریافت کردند وگروه گواه هیچ گونه مداخله ای دریافت نکردند. برای جمع آوری اطلاعات از پرسشنامه های مهارت اجتماعی (گرشام و الیوت، 1999)، سرمایه روان شناختی (لوتانز و اولیو، 2007) و پرسشنامه سلامت روان کودکان و نوجوانان (گادو و اسپرافکین؛ 1994) استفاده شد.  داده های آماری با استفاده از آزمون تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر تجزیه و تحلیل شد. نتایج نشان داد که آموزش شایستگی اجتماعی- هیجانی بر مهارت های اجتماعی و سرمایه های روان شناختی دانش آموزان دارای اختلال نافرمانی مقابله ای تاثیر معناداری داشته است (0001/0>p). علاوه بر این نتایج نشان داد که این درمان توانسته تاثیر خود را در زمان نیز به شکل معناداری حفظ کند(001/0 p<). بر اساس یافته های پژوهش حاضر می توان چنین نتیجه گرفت که آموزش شایستگی اجتماعی- هیجانی با بهره گیری از فنون اجتماعی و هیجانی می تواند مهارت های اجتماعی و سرمایه های روان شناختی دانش آموزان دارای اختلال نافرمانی مقابله ای را تحت تاثیر قرار دهد. بر این اساس آموزش شایستگی اجتماعی- هیجانی می تواند به عنوان درمانی موثر، برای بهبود مهارت های اجتماعی و سرمایه های روان شناختی دانش آموزان دارای اختلال نافرمانی مقابله ای استفاده شود.