بررسی ویژگی های کلینیکی و پاتولوژیک کانسر معده

سرطان معده به عنوان پنجمین سرطان شایع شناخته شده و آدنوکارسینوما با بیش از 95 درصد موارد، شایع ترین نوع می باشد. با توجه به محدودیت تاثیر درمان های القایی، رزکسیون جراحی هنوز درمان اصلی آدنوکارسینومای معده محسوب می شود. یکی از مشکلات درمان آدنوکارسینومای معده بازرخداد آن است که  از علت های اصلی آن، وجود تغییرات بدخیم و یا پیش بدخیم در باقیمانده بافت معده است که ممکن است در زمان رزکسیون مورد غفلت واقع شود. با شناخت این ضایعات و رزکسیون آنها می توان امید به کاهش بازرخداد بدخیمی داشت. لذا این مطالعه با هدف بررسی ویژگی های بافت غیرتومورال معده از نظر وجود تغییرات بدخیم و یا پیش بدخیم انجام گرفت. در این مطالعه مقطعی گذشته نگر، پرونده 112 بیمار که بین سال های 96-1392 در مراکز آموزشی درمانی وابسته به دانشگاه علوم پزشکی بابل به دلیل کانسر معده تحت توتال گاسترکتومی قرار گرفته بودند از نظر سن، جنس، نوع تومور و محل ووو مورد بررسی و تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. از 112 مورد بیمار مورد مطالعه، 72 نفر (64/3%) مرد و 40 نفر (35/7%) زن بودند. میانگین سنی بیماران 8/6±64/7 سال بود. پاتولوژی Poorly Differentiated در 60/7% و پاتولوژی Well Differentiated در 39/3% وجود داشت. علاوه بر پاتولوژی اولیه در 64 بیمار (57%) ضایعات سینکرونوس در قسمت های دیگر معده نیز وجود داشت که ارتباط معنی داری با نوع پاتولوژی، مرحله بیماری و جنسیت داشت.  براساس نتایج این مطالعه می توان نتیجه گرفت که در انجام رزکسیون می بایست به وجود ضایعات همزمان علاوه بر پاتولوژی اولیه نیز توجه داشت که این مساله می تواند دلیلی بر انجام توتال گاسترکتومی به عنوان درمان استاندارد کانسر معده باشد.