سازوکارهای بین المللی شدن در دانشگاه های منتخب جهان و ایران

بین المللی شدن آموزش عالی از موارد مطرح و قابل توجه در بیشتر کشورهای جهان و ایران است. این پژوهش با هدف شناسایی سازوکارهای بین المللی شدن در دانشگاه های منتخب جهان و اولویت بندی سازوکارها در دانشگاه های ایران انجام شد. پژوهش از نظر هدف کاربردی و رویکرد کلی پژوهش آمیخته است. در گام نخست فعالیت های دانشگاه های منتخب (دانشگاه پرینستون، دانشگاه تورنتو، موسسه فناوری فدرال زوریخ، دانشگاه آکسفورد، دانشگاه سنگاپور و دانشگاه ملبورن) با استفاده از اطلاعات موجود در سایت های رسمی و اسناد و مدارک مربوط بررسی و در گام دوم با بهره گیری از فرایند تحلیل سلسله مراتبی و با استفاده از نرم افزار Expert Choice سازوکارهای بین المللی شدن آموزش عالی ایران اولویت بندی شد. با تلفیق وزن ها، هفت سازوکار بین المللی سازی آموزش عالی با درنظر گرفتن شش معیار اولویت بندی شدند. بر اساس نتایج تحلیل سلسله مراتبی، معیار ارتقای توسعه دانشگاه با وزن نسبی 284/0 نسبت به دیگر معیارها برتری داشت. در میان گزینه ها، برگزاری دوره کارشناسی و تحصیلات تکمیلی مشترک بالاترین اولویت را کسب کرد (وزن= 235/0) و بعد از آن، تبادلات (کوتاه مدت و بلندمدت) استاد و دانشجوی بین المللی (وزن= 175/0) و اجرای طرح ها و پروژه های پژوهشی مشترک (وزن= 162/0) بودند.