بررسی همخوانی گروه بندی ژنوتیپ های برنج آپلند و لولند با استفاده از نشانگرهای ریزماهواره و شاخص های تحمل به تنش خشکی

یکی از روش هایی که می تواند میزان اعتبار نشانگرهای شناسایی شده را ارزیابی کند، بررسی هم خوانی گروه بندی افراد برپایه نشانگر های مولکولی و داده های فنوتیپی به دست آمده از آزمایش در شرایط عادی و تنش خشکی است. این پژوهش به منظور بررسی وجود ارتباط احتمالی بین نشانگر SSR و شاخص های تحمل به تنش خشکی در ژنوتیپ های مورد نظر و همچنین گروه بندی ژنوتیپ ها بر اساس این نشانگر SSR و شاخص های تحمل به تنش خشکی با 40 ژنوتیپ برنج در دو محیط تنش و بدون تنش در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار به همراه 26 نشانگر ریزماهواره مرتبط با تحمل به تنش خشکی اجرا شد. در مجموع، 128 آلل چندشکل با میانگین 92/4 آلل به ازای هر جایگاه نشانگری تکثیر شد. بالاترین میزان PIC مربوط به نشانگر RM5672 (829/0) و کم ترین آن مربوط به نشانگر RM523(047/0) بود. تحلیل همبستگی بین عملکرد و شاخص های تحمل به تنش در دو شرایط تنش و بدون تنش، شاخص های تحمل به تنش (STI)، میانگین هندسی بهره وری (GMP)، شاخص میانگین عملکرد (MP) و شاخص عملکرد (YI) را به عنوان شاخص برتر در شناسایی ژنوتیپ های متحمل و حساس معرفی کرد. تجزیه خوشه ایژنوتیپ های برنج مورد مطالعه به روش Ward براساس شاخص های تحمل به خشکی، آن ها را به سه گروه متحمل نیمه متحمل و حساس تقسیم کرد. با توجه به این که ژنوتیپ های گروه دوم از لحاظ شاخص های فوق، دارای ارزش بالاتر از میانگین کل بودند، به عنوان ژنوتیپ های متحمل معرفی شدند که اغلب شامل ژنوتیپ های آپلند و یک ژنوتیپ هاشمی بودند. گروه اول نیمه متحمل و گروه سوم حساس شناخته شدند. تجزیه خوشه ایبرپایه نشانگر های ریزماهواره نیز ژنوتیپ ها را به دو گروه تقسیم کرد. مقایسه این دو نوع گروه بندی بیانگر همخوانی شایان توجهی بین آن ها بود، طوری که در هر دو گروه بندی ژنوتیپ هاشمی قرابت نزدیکی با ژنوتیپ های آپلند نشان داد و همراه آن ها در یک گروه قرار گرفت.