پیش بینی رابطه ی میان خودنظارتی و کنترل تفکردرکارکنان اداری دانشگاه علوم پزشکی مشهد

هدف از این پژوهش، تعیین رابطه ی میان خود نظارتی و کنترل تفکر بود. روش پژوهش توصیفی از نوع همبستگی و جامعه ی آماری تمامی کارکنان اداری دانشگاه علوم پزشکی مشهد، اعم از رسمی و قراردادی تشکیل داده که از آن میان، 141 نفر به روش تصادفی ساده، به عنوان نمونه انتخاب شدند. ابزار جمع آوری داده ها، پرسشنامه کنترل تفکر ولز و دیویس و پرسشنامه خودنظارتی بر اساس الگوی محمدمقیمی بود که ضریب پایایی آن به ترتیب 84% و 83% درصد است. داده های جمع آوری شده به وسیله ی نرم افزار spss از راه آزمون های آماری ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون در آمار استنباطی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته های پژوهش نشان داد که خود نظارتی با کنترل تفکر رابطه معنادار ندارد. نتایج تحلیل رگرسیون نیز نشان می دهد مدل رگرسیونی بدست آمده معنادار نیست (279/0P=). میزان F بدست آمده نشان می دهد مولفه های کنترل تفکر نمی تواند به طور معناداری نمرات خودنظارتی را پیش بینی کند.  بر این اساس فرضیه پژوهش مبنی بر وجود رابطه بین کنترل تفکر و خود نظارتی مورد تایید قرار نمی گیرد. کلیدواژه: خودنظارتی، کنترل تفکر، تفکر،آموزش