معرفی رساله دواءالمساکین

نسخ خطی به عنوان میراث مکتوب مردم ایران در کتابخانه های کشور، پشتوانه فرهنگی و شناسنامه تمدن ملت است و احیای نگاشته ها و آثار گذشتگان از وظایف پژوهشگران و حامیان زبان فارسی. دواءالمساکین در قرن 12 و 13 هجری قمری نوشته شده و مولف آن نامعلوم است. هدف اصلی در این مقاله، معرفی رساله طبی دواءالمساکین است که از اهمیت موضوعی، سبکی و ادبی ویژه ای برخوردار است و در کتابخانه آستان قدس رضوی از گنجینه های ادبی و پزشکی به شمار می آید. موضوع کلی این نسخه، طب سنتی و شیوه های درمان بیماری هاست. این نسخه دارونامه جامع و کم نظیری از داروهای مفرد و مرکب است. دواءالمساکین علاوه بر اهمیت موضوعی، از نظر مختصات سبکی، زبان شناختی و رسم الخط نیز حائز اهمیت بوده و و از جهتی شامل اصطلاحات و ترکیبات فراوانی است که با شناخت این متن می توان در معادل سازی اصطلاحات جدید از آن ها بهره برد.