تاثیر تمرینات مقاومتی فزاینده بر غلظت مالون دی آلدئید و فعالیت آنزیم سوپراکسید دسموتاز در زنان مسن غیرفعال

روند پیری با افزایش رادیکال های آزاد و صدمات سلولی همراه است. با این حال، تمرینات مقاومتی ممکن است موجب تعادل سیستم اکسایشی و آنتی اکسیدانی در افراد مسن گردد. بنابراین، هدف مطالعه ی حاضر بررسی تاثیر هشت هفته تمرین مقاومتی فزاینده بر غلظت مالون دی آلدهید و فعالیت آنزیم سوپراکسید دسموتاز در زنان مسن غیرفعال بود. 26 زن مسن غیرفعال به صورت داوطلبانه در تحقیق حاضر شرکت کردند و به دو گروه تمرینات مقاومتی فزاینده(13=n) و کنترل(13=n) تقسیم شدند. گروه تمرینات مقاومتی فزاینده، تمرینات مقاومتی را به مدت هشت هفته(سه جلسه در هفته)، انجام دادند. پیش و پس از هشت هفته تمرینات مقاومتی، نمونه های خون وریدی جهت اندازه گیری غلظت مالون دی آلدئید و فعالیت آنزیم سوپراکسید دسموتاز جمع آوری شد.  نتایج آزمون تی مستقل نشان داد که بعد از اجرای هشت هفته تمرین مقاومتی فزاینده، غلظت مالون دی آلدئید در گروه تمرینات مقاومتی فزاینده در مقایسه با گروه کنترل کاهش معناداری یافت(0/001=p). همچنین، فعالیت آنزیم سوپراکسید دسموتاز در گروه تمرینات مقاومتی فزاینده در مقایسه با گروه کنترل افزایش معناداری یافت (0/002=p).  در نهایت می توان گفت که تمرین مقاومتی فزاینده، موجب کاهش غلظت مالون دی آلدئید و افزایش فعالیت سوپراکسید دسموتاز گردیده است که عامل مهمی در کاهش روند پیری می باشد. بنابراین، به نظر می رسد که تمرینات مقاومتی منظم موجب تعادل سیستم اکسیدانی و تقویت سیستم آنتی اکسیدانی در بدن می گردد و می تواند در پیشگیری از آسیب های جدی ناشی از استرس اکسیداتیو به خصوص در سنین پیری نقش بسزایی داشته باشد.