زن اسطوره ای و راوی پروبلماتیک در «درخت گلابی» اثر گلی ترقی

در روند آفرینش ادبی، زن نویسنده مسیری متفاوت از یک مرد را در پیش می گیرد، بنابراین برای مطالعه ی یک نوشتار زنانه می بایست هویت جنسی نویسنده را نیز در نظر بگیریم. در حقیقت نوشتار یک زن نشان دهنده بازتابی خاص از هویت نویسنده است. با مطالعه داستان کوتاه «درخت گلابی» گلی ترقی یکی از چهره های معاصر ادبیات فارسی، بر اساس نظریه جامعه شناختی پیر و زیما، نشان دادیم که نویسنده در جستجوی هویت گم شده ی خویش می باشد که توسط جامعه نفی و انکار شده است. این جست و جو با معرفی چهره جدیدی از زن تحقق می یابد، تصویری اسطوره ای که به متن حوزه معنایی خاصی می بخشد و به ساختار روایی متفاوتی منتهی می شود. در این صورت راوی داستان در حوزه عمل و حوزه گفتار دیگر گونه می شود. بنابراین مقاله حاضر نشان می دهد که داستان کوتاه «درخت گلابی» که به عنوان یک متن زنانه در نظر گرفته شده است، به مشکلات اجتماعی در سطح زبانی واکنش نشان می دهد و به نویسنده کمک می نماید که هویت گمشده خویش را باز یابد.