اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد (ACT) بر باورهای ارتباطی ناکارآمد و سازگاری زناشویی زنان ناسازگار

هدف از این پژوهش بررسی اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر باورهای ارتباطی ناکارآمد و سازگاری زناشویی زنان ناسازگار بود. طرح پژوهش از نوع نیمه آزمایشی پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری تمام زنان واجد ویژگی تعارض و ناسازگاری زناشویی مراجعه کننده به مرکز مشاوره رازی شهر کرج در تابستان 1396 بودند. از این جامعه، 30 نفر به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب و در دو گروه آزمایش و کنترل (15) جایگزین شدند. گروه آزمایش در 8 جلسه 90 دقیقه ای درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد را دریافت کردند. ابزار اندازه گیری این پژوهش شامل پرسشنامه باورهای ارتباطی (ایدلسون و اپشتاین، 1981) و پرسشنامه سازگاری زناشویی (اسپاینر، 1976) بود. به منظور تجزیه و تحلیل داده ها، از روش تحلیل کوواریانس چندمتغیره توسط نرم افزار آماری spss24 استفاده شد. یافته ها نشان داد که درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر ابعاد باورهای ارتباطی (باور تخریب کنندگی مخالفت، باور عدم تغییرپذیری همسر، باور توقع ذهن خوانی، باور کمال گرایی جنسی و باور تفاوت های جنسیتی) و سازگاری زناشویی (رضایت زوجی، همبستگی زوجی، توافق زوجی، ابراز محبت)، تاثیر معناداری (p<0.05) داشت. همچنین مداخله انجام گرفته باعث کاهش نمره کل باورهای ارتباطی ناکارآمد و افزایش سازگاری زناشویی (p<0.05) زنان ناسازگار شد.