بررسی پراکنش و برخی ویژگی های زیستی گیاه مهاجم سنبل آبی در تالاب انزلی، استان گیلان

گیاه سنبل آبی (Eichhornia crassipes) بومی آمازون بوده و یکی از بدترین گونه های علف هرز جهان است که در سراسر دنیا پراکنده شده است. در سال 1391 در آببندان عینک مشاهده شد و پس از آن از برخی منابع آبهای طبیعی شمال کشور همچون تالاب انزلی گزارش گردید. در این مطالعه پراکنش سنبل آبی طی سال های 1394 تا 1397 درتالاب انزلی و برخی خصوصیات زیستی گیاه از قبیل هدر رفت آب، مقاومت در برابر شوری و تاثیر مواد مغذی در رشد اندام های مختلف آن مورد بررسی قرار گرفت. نتایج بررسی نشان داد که طی سال های مختلف 7 تا 84 نقطه از تالاب انزلی با وسعت تقریبی 100 تا 1000 متر مربع آلوده به سنبل آبی بودند. به خاطر زمستان سرد 1395 گستره گیاه در سال 1396 در حداقل میزان قرار داشت. دانه ها قدرت نامیه خود را حفظ کرده و دو سال بعد نمو کردند. هدر رفت آب در حوضچه های دارای سنبل تا 5/2 برابر مناطق بدون رویش این گونه بود. گیاه سنبل آبی در تیمارهای شوری بالاتر از 2/5 گرم درلیتر از بین رفته در حالی که در آب با شوری 1 گرم در لیتر افزایش 33 درصدی برگ ها را نشان داد. نسبت زی توده خشک ریشه به کل گیاه در زیستگاه هایی با نیتروژن کم بالاتر از 5/0 و در محیطهایی با نیتروژن بالا کمتر از 5/0 بوده است. ریسک حضور و رشد زیاد گیاه در اکثر مناطق استان گیلان وجود داشته، لذا پایش مستمر مناطق آلوده، آموزش مردم و مسئولان و انجام اقدامات پیشگیرانه برای کنترل گیاه ضروری می باشد.