راهکارهای پیشگیری و کاهش تصادفات، ارزیابی و اولویت بندی آنها با مدل سازی (مطالعه موردی: اصفهان)

تصادفات وسایل نقلیه و عابران نتیجه افزایش وسایل نقلیه بوده که عدم برنامه ریزی برای کاهش آنها موجب خسارات جبران ناپذیری خواهد شد. برنامه ریزی نیاز به مدل های پیش بینی داشته که تعیین تاثیر عوامل برای کنترل هزینه ها قبل از اجراء و سنجش و اولویت بندی آنها لازم است. خیابان دو طبقه امام خمینی (ره) اصفهان در رتبه اول تصادفات شهر اصفهان قرار داشته؛ لذا هدف پژوهش، تحلیل راهکارها و ترکیب آنها و اولویت-بندی برای کاهش و پیشگیری تصادفات و افزایش ایمنی با مدل سازی، است.

از آمار تصادفات سال 1394 و جمع آوری جزئیات به روش میدانی و تعریف راهکارها و مدل-سازی در نرم افزار IHSDM که مختص تحلیل ایمنی است، استفاده شد. به جهت ملاحظات اخلاقی اطلاعات هویتی افراد درگیر در تصادفات توسط پلیس ارایه نشد. راهکار های حذف پارک حاشیه ای، کاهش دسترسی، افزایش فاصله و کاهش تعداد اجسام ثابت از لبه سواره رو و ترکیب آنها، تحلیل شدند. در پل امام خمینی (ره) افزایش تعداد و عرض خطوط عبور و فاصله گاردریل از لبه سواره رو، بررسی شدند.

لزوم کالیبره کردن نرم افزار IHSDM محرز شد و تحلیل نشان داد در صورت اعمال نکردن هیچ راهکاری، تصادفات %6/12 افزایش می یابد. در میان راهکارهای تکی و ترکیبی در خیابان امام خمینی (ره)، حذف پارک حاشیه ای و استفاده از 4 راهکار هم زمان؛ و در روی پل، افزایش فاصله گاردریل میانی از لبه روسازی بیشترین تاثیر را دارد.

کاربرد مدل ها، ارایه راهکارها و بررسی تاثیر هر یک و اولویت بندی آنها و استفاده از تمام عوامل دخیل در تصادفات در پیشگیری و کاهش تصادفات، محرز است.