ارزیابی و پهنه بندی خطرپذیری خطوط انتقال گاز (مطالعه موردی: شهرستان دهگلان)

سامانه های خطوط لوله گاز به عنوان یکی از شریان های حیاتی در کاهش و یا افزایش خسارات و آسیب پذیری ناشی از خطرات زمین لرزه و دیگر سوانح احتمالی، نقشی کلیدی خواهند داشت. این شریان های حیاتی در اثر وقوع حوادث گوناگون، علاوه بر اینکه خسارت اقتصادی مستقیمی می بینند؛ خسارت های ثانویه ای هم ایجاد می کنند. در این تحقیق با تهیه نقشه های جداگانه عواملی که بر خطوط انتقال گاز تاثیر می گذارند، میزان آسیب پذیری خطوط لوله گاز تحت تاثیر هر کدام از این عوامل ارزیابی گردید. این عوامل عبارتند از: تقاطع خطوط گازرسانی با گسل ها، میزان سطح آب زیرزمینی، حریم رودخانه، حریم جاده و تراکم جمعیتی. در ادامه، نقشه های فازی پارامترهای ذکر شده در محیط سامانه اطلاعات جغرافیایی (GIS) تهیه گردید. سپس با استفاده از روش فرآیند تحلیل سلسله مراتبی (AHP) اهمیت نسبی این عوامل تعیین شد. با توجه به آن که میزان مقامت الکتریکی لایه ها بر روی مقاومت خطوط لوله تاثیر می گذارد، لذا بر اساس اطلاعات 208 سونداژ (15 پروفیل) مقاومت ویژه ظاهری بخش های مختلف دشت دهگلان به دست آمد. نتایج حاکی از آن است که در بخش غربی شهرستان به دلیل وجود گسل های کم و بیش فعال، خطوط لوله در معرض آسیب بیشتری از این نظر قرار دارند. همچنین با توجه به حضور رودخانه های متعدد در منطقه، تقاطع خطوط لوله با این رودخانه ها زیاد بوده و خطر آسیب به این خطوط وجود دارد.