بررسی وضعیت و تحولات شهرنشینی ایران با تاکید بر دوره ی 1385 تا 1395

توزیع فضایی شهرها و نیز مدیریت آن ها در ایران در چارچوب یک برنامه ی ملی صورت نگرفته است. از این رو مشکلات ناشی از رشد شتابان شهرنشینی ابعاد پیچیده ای دارد. مطالعه ی حاضر با استفاده از تحلیل داده های سرشماری به دنبال ترسیم وضعیت و تحولات شهرنشینی در ایران است. یافته ها نشان می دهد که جمعیت شهری کشور در سرشماری 1395 به 74 درصد رسیده و تعداد شهرهای کشور نیز بیش از 6 برابر شده است. تحلیل ها نشان می دهد بیش از 50 درصد جمعیت شهری کشور در شهرهایی ساکن اند که کم تر از 10 هزار نفر جمعیت دارند. یافته ها همچنین نشان می دهد حدود یک چهارم جمعیت کشور در شهرهای بزرگ ساکن هستند. سیاست گذاری ها باید بر تقویت برنامه ریزی شهری جهت نیل به توسعه ی پایدار شهری با هدف تامین رفاه برای تمامی شهرنشینان تمرکز نماید.