مطالعه ی تطبیقی ویژگی های زنان و مردان سرپرست خانوار به تفکیک مناطق شهری و روستایی در سرشماری 1395

از جمله تغییرات جمعیتی که دهه های اخیر در بیش تر کشورهای دنیا از جمله ایران در حال وقوع است، پدیده ی خانوارهای زن سرپرست است که به دلایل مختلفی رو به فزونی است. 12/1 درصد خانوارهای ایرانی در سال 1390 زن سرپرست بوده اند که این رقم در سال 1395 به 12/7 درصد افزایش یافته است. در این پژوهش با روش تحلیل ثانویه ی داده های سرشماری 1395 به مطالعه ی تطبیقی ویژگی های جمعیتی، اقتصادی و اجتماعی زنان و مردان سرپرست خانوار در کل کشور ایران به تفکیک مناطق شهری و روستایی پرداخته شده است. یافته های پژوهش بیانگر آن است که بیش ترین نسبت درصد خانوارهای زن سرپرست مربوط به مناطق شهری با 12/7 درصد و بیش ترین نسبت درصد خانوارهای مرد سرپرست مربوط به مناطق روستایی با 87/4 درصد می باشد. سرپرستی مردان در گروه های سنی میانی در بالاترین حد خود قرار دارد و برخلاف زنان با افزایش سن (گروه های سنی 75 سال و بیش تر) بار مسئولیت سرپرستی خانوار از دوش مردان کاسته شده است. بیش از 40 درصد زنان سرپرست خانوار، خودسرپرست بوده و به تنهایی زندگی می کنند، در حالی که این نسبت برای مردان بسیار پایین است. بیش از 70 درصد مردان سرپرست خانوار شاغل هستند، در حالی که این نسبت برای زنان 12 درصد می باشد. زنان سرپرست خانوار همچنین از سطح سواد کم تری نسبت به مردان سرپرست خانوار برخوردارند. یافته های پژوهش بیانگر آن است که میزان اشتغال و سطح سواد پایین خانوارهای زن سرپرست می تواند کیفیت زندگی این خانوارها را تحت تاثیر قرار دهد و نیاز به برنامه ریزی اصولی و به موقع جهت رسیدگی به وضعیت این خانوارها توسط سیاستگذاران و برنامه ریزان امری ضروریست.