تاثیر عوامل دموگرافیک در بستری های بیمارستانی بیماران دیابتی نوع 2 در شهر تنکابن

با توجه به روند رو به رشد دیابت نوع 2 باید در اولویتبندی خدمات متناسب و ارائه خدمات به هنگام جهت پیشگیری و درمان عوارض شایع این بیماری تصمیمات موثری گرفته شود. لذا این مطالعه با هدف تعیین تاثیر عوامل دموگرافیک در بستری های بیمارستانی بیماران دیابتی نوع 2 در شهر تنکابن انجام گرفت.

مطالعه از نوع توصیفی و تحلیلی بود. با نمونه گیری هدفمند 201 پرونده بیماران بستری دیابتی نوع 2 در بیمارستان شهید رجایی تنکابن در سال 1395 مطالعه شدند. داده ها بر اساس متغیرهایی مانند سن، جنس، شغل، محل زندگی، وضعیت تاهل، تحصیلات و علت بستری در برگه ثبت اطلاعات درج و با SPSS 23 تجزیه و تحلیل آماری گردید.

نتایج نشان داد که بین میانگین های علل بستری با جنسیت و محل زندگی تفاوت معناداری وجود ندارد (P=0.171). همچنین میان میانگین های علل بستری دو گروه با وضعیت تاهل تفاوت معناداری وجود ندارد (P=0.061). اما در مورد گروه های سنی مختلف، بین دو گروه سنی 10 تا 10 سال و گروه بیش از 70 سال دارای تفاوت معناداری بودند. بین میانگین های حاصل از علت بستری با گروه های شغلی مختلف و گروه های تحصیلی تفاوت معناداری وجود نداشت (P>0.05).

با توجه به نتایج پیشنهاد می شود که عوامل روانی یا رفتاری دخیل در بهبود دیابت نوع 2 در بین بیماران بررسی شود. همچنین با توجه به تفاوت معنادار موجود در میانگین های سنین مختلف و عدم تفاوت در میانگین ساکنین دو منطقه روستایی و شهری پیشنهاد می گردد که رفتار و رژیم غذایی بیماران بررسی گردد.