بررسی و شناسایی تدفین دوره ساسانی شهرستان شوشتر

موضوع این پژوهش بررسی معماری صخره ای بر اساس الگوهای تدفین دوره ساسانی است. در این دوره در راستای عمل به دستورات و فرامین دین زرتشت، ازآنجایی که خاک یک عنصر مقدس به حساب می آمده، برای جلوگیری از آلوده شدن آن با جسد مرده، انجام امور تدفین به صورتی غیر از شیوه خاک سپاری اهمیت یافته است. جهت بررسی این موضوع، علاوه بر انجام بررسی ها و مطالعات میدانی، در متون نظری به پژوهش های قبلی انجام شده در این زمینه استناد و چارچوب نظری این پژوهش بر همین مبنا تنظیم شده است. جامعه آماری این تحقیق کلیه استودان ها و دخمه های اطراف شهرستان شوشتر است که بالغ بر 130 عدد می باشند و با توجه به اینکه همه این آثار موردمطالعه قرار گرفت، از شیوه تمام شماری استفاده شده است. یافته های این پژوهش نشان می دهد که اعتقادات روحانیون زرتشتی در چگونگی انجام دومرحله ای تدفین و انتخاب الگوی «معماری صخره ای» نقش داشته و بیشتر از سایر شیوه های تدفین دوره ساسانی موردتوجه قرار گرفته است. بدین معنی که شاخص های معماری ازجمله دخمه گذاری، شیوه طاق زنی در بخش ورودی استودان ها و کتیبه هایی که به خط پهلوی ساسانی در کنار این آثار قرار گرفته است، با متون مذهبی و معماری تدفینی مطابقت دارد.