اثر تمرینات تناوبی شدید بر بیان FOXO1 در بافت پانکراس رت های دیابتی شده با رژیم غذایی پرچرب و تزریق STZ

سنتز و ترشح انسولین از پانکراس و عملکرد انسولین در بافت های هدف از مهم ترین عوامل شیوع یا شدت دیابت نوع 2 به شمار می روند. هدف اصلی مطالعه حاضر تعیین اثر تمرینات تناوبی شدید (HIIT) بر بیان FOXO1 در بافت پانکراس رت های دیابتی نوع 2 است.

در مطالعه حاضر 14 سر رت نر ویستار توسط رژیم غذایی پر چرب و تزریق درون صفاقی STZ دیابتی نوع 2 شدند و به شیوه تصادفی به گروه های ورزش (7 = n) و کنترل (7 = n) تقسیم شدند. گروه ورزش یک دوره تمرینات 6 هفته ای HIIT را به تعداد 5 جلسه در هفته در قالب دویدن روی تریدمیل اجرا نموده و گروه کنترل در این دوره تمرین نداشتند. بیان FOXO1 در بافت پانکراس، گلوکز ناشتا و انسولین سرم پس از اتمام تمرینات ورزشی در دو گروه اندازه گیری شد. از آزمون آماری تی مستقل در سطح معنی داری کمتر از 5 درصد جهت مقایسه متغیرها بین گروه ها استفاده شد.

 تمرینات HIIT به افزایش بیان نسبی FOXO1 در بافت پانکراس منجر شد (017/0 = p). در مقایسه با گروه کنترل، سطوح انسولین سرم توسط تمرینات HIIT افزایش یافت (007/0 = p). سطوح گلوکز ناشتا نیز در گروه ورزش نسبت به گروه کنترل کاهش یافت (0001/0 > p).

 بر پایه یافته ها، بهبود انسولین سرم در گروه ورزش را شاید بتوان به افزایش بیان FOXO1 در بافت پانکراس در پاسخ به تمرینات HIIT نسبت داد. با این وجود، شناخت مکانیسم های عهده دار اثر ورزش بر سنتز و ترشح انسولین نیازمند مطالعات بیشتری است.