دیدگاه برخی از بزرگان اشاعره (فخر رازی، تفتازانی و جرجانی) درباره امام مهدی؟عج؟

در کتاب های کلامی اشاعره، مطالبی به صورت گذرا درباره آموزه مهدی موعود4 یافت می شود. این مقاله به بررسی دیدگاه سه تن از شخصیت های مشهور مکتب اشاعره، یعنی فخر رازی، تفتازانی و جرجانی درباره امام مهدی7 می پردازد. از نگاه فخر رازی، غیبت امام مهدی7 با لطف و منصوب و منصوص بودن آن ناسازگار است. به عقیده او امام باید حاضر باشد تا مردم را به طاعت ها نزدیک و از زشتی ها دور کند. در دیدگاه تفتازانی و جرجانی، قید «همه اعصار» برای لطف و منصوب بودن امام مورد توجه قرار گرفته است. از این رو تفتازانی، خالی بودن دوره ای از زمان از وجود امام را دلیل بر منصوب نبودن امام غایب، و جرجانی نیز آن را بیانگر آن دانست که خداوند در عصر ما واجبی را رها کرده باشد و حال آن که چنین چیزی محال است. در این نوشتار با استناد به نگرش قرآن در این زمینه و نیز دیگر حکمت های غیبت و فواید لطف بودن امام، به اشکالات خاص و مشترک این دیدگاه ها پرداخته شده است.