بررسی مقایسه ای کودکان چهار تا پنج سال دو زبانه (ترک و فارسی زبان) و تک‏ زبانه (فارسی زبان) در درک و کاربرد عبارات استعاری بدن مند

در مواجهه پژوهشگر با کودکان دوزبانه مهدکودک ها مشاهده شد که این کودکان اگرچه تلاش بسیاری در کاربرد درست قواعد زبانی دارند، اما نمی توانند مانند کودکان تک زبانه  فارسی زبان در درک و کاربرد عبارات استعاری زبان فارسی موفق باشند. به همین سبب پژوهش حاضر سعی دارد در چارچوب زبان‏شناسی اجتماعی شناختی، به بررسی عامل دوزبانگی در میزان درک و کاربرد عبارات استعاری این کودکان بپردازد. روش پژوهش حاضر توصیفی آزمایشی است. شیوه پژوهش حاضر برگرفته ازشیوه  بیالکا‏پیکال (2003) می باشد. بنابر یافته ها، کودکان دوزبانه در پرسشنامه عبارات استعاری جاخالی معادل‏های بیشتری نسبت به کودکان تک‏زبانه بیان کردند. در آزمون کارت های دوتایی، کودکان دوزبانه در استعاره مزه با 50/3 بیش‏ترین امتیاز و استعاره صدا با 10/1 کم‏ترین امتیاز را داشته‏اند، اما کودکان تک‏زبانه در استعاره لامسه با 16/2 کمترین امتیاز و استعاره مزه با 4 بیشترین امتیاز را کسب کرده اند. نتیجه این که کودکان دوزبانه درکاربرد عبارات استعاری ضعیف تر از کودکان تک‏زبانه عمل کردند. کودکان دوزبانه در آزمون کارت‏های دوتایی، امتیازات سطح سوم کاربرد نسبی را کسب کردند و کودکان تک‏زبانه امتیازات سطح چهارم یا کاربرد کامل را به دست آوردند.