تخصیص بهینه منابع با بکارگیری جوابهای ایده آل

این مقاله یک روش جدید بر اساس بردار ورودی ایده آل برای تخمین ورودی ها تحت حفظ اندازه کارایی از یک واحد تصمیم گیرنده وقتی که برخی یا همه خروجی های آن افزایش یافته است، پیشنهاد می دهد. بعبارت دیگر، این مقاله سوال زیر را مطالعه کرده است: تحت حفظ کارایی، به چه میزانی می بایستی ورودی های یک واحد تصمیم گیرنده افزایش یابد در شرایطی که برخی یا همه خروجی های آن افزایش داده شده باشد؟ در روش ارایه شده در این مقاله، برخلاف روش های پیشنهاد شده دیگر، سوال فوق فقط بر پایه مسایل برنامه ریزی خطی تک هدفی پاسخ داده شده است. مساله تخمین ورودی ها بر پایه مدل غیر شعاعی راسل پیشرفته مورد بررسی قرار گرفته است. شرایط لازم و کافی برای تخمین ورودی ها بر پایه برنامه ریزی خطی پیشنهاد گردیده است. بعلاوه، اگر کمبودی در هر یک از مولفه های خروجی واحد تصمیم گیرنده وجود داشته باشد شناسایی می شود. یک مثال با داده های واقعی برای توضیح از روش پیشنهادی ارایه شده است.