بررسی ارتباط تنوع پوشش خاکی و الگوهای زمین ریخت شناختی با استفاده از بعد فرکتال تغییر یافته (مطالعه موردی شرق اصفهان مرکز ایران)

ارتباط مشهود خاک با سطوح زمین ریختی، امکان بررسی تنوع پوشش خاکی با توجه به الگوی پراکنش مکانی سطوح زمین ریختی را فراهم می آورد. به این ترتیب، پژوهش پیش رو، به منظور مطالعه تنوع پوشش خاکی دره زاینده رود، واقع در ایران مرکزی، به آنالیز کمی هندسه نامنظم سطوح زمین ریختی این منطقه، پرداخته است. اهداف اصلی این مطالعه: 1) ارزیابی توانایی ابعاد فرکتال (D) و فرکتال تغییر یافته (Dm) در کمی سازی هندسه نامنظم سطوح زمین ریختی و 2) بررسی رابطه بین هندسه سطوح زمین ریختی و تنوع پوشش خاکی در منطقه مطالعاتی، می باشند. سطوح زمین ریختی با استفاده از تفسیر استریوسکوپی عکس های هوایی با مقیاس 1:55000 و بر اساس سیستم طبقه بندی سلسله مراتبی زینک تعیین شد. پس از نمونه برداری صحرایی و بر اساس نتایج آزمایشگاهی، رده بندی خاک هاتا سطح فامیل، مطابق با کلید رده بندی آمریکایی نهایی گردید. ابعاد فرکتال و فرکتال تغییر یافته به عنوان شاخص های هندسی و غنا، شاخص ها تنوع شنون، حداکثر تنوع و یکنواختی نیز به عنوان معیارهای تنوع پوشش خاکی محاسبه شد. نتایج نشان داد که D و Dm شاخص های مناسبی از بی نظمی هندسی بوده و مقادیر بالای این معیارها مربوط به سطوح آبرفتی که به شدت تحت تاثیر فرآیندهای برش و رسوب قرار داشته اند، می باشد. مقادیر کم این دو معیار نیز، با سطوح زمین ریختی صاف تر و پایدارتر هم خوانی داشته است. مقایسه معیارهای هندسی و تنوع نیز نشان داد که شاخص های هندسی ، Dm و D تقریبا به یک نسبت در نمایش ساختار زمین نما مناسب بوده و سطوح با Dو Dm بزگتر دارای غنای بیشتری بوده اند.