مطلوبیت برنامه ی تحول و نوآوری در آموزش علوم پزشکی از منظر سیاست گذاری: مطالعه ترکیبی

برنامه تحول و نوآوری در آموزش پزشکی، ره آورد سیاست گذاری کلان در آموزش علوم پزشکی است. این پژوهش به منظور بررسی مطلوبیت برنامه تحول و نوآوری از منظر سیاست گذاری انجام شد.

 پژوهش به روش ترکیبی انجام گرفت. در بخش کیفی، پس از مطالعات کتابخانه ای و مصاحبه با خبرگان، ابزار پژوهش طراحی گردید. جامعه آماری شامل خبرگان کشوری برنامه بود و نمونه ی هدف مند انجام شد. پرسش نامه مشتمل بر 14 گویه با استفاده از طیف لیکرت و با نمره 1 تا 5 طراحی گردید که پس از تایید روایی صوری و روایی محتوا و پایایی با آزمون آلفای کرونباخ 91/0 استفاده شد. ارزیابی مطلوبیت برنامه به سه صورت نامطلوب (1 تا 33/2)، نسبتا مطلوب (34/2 تا 66/3) و مطلوب (67/3 تا 5) انجام شد. تجزیه و تحلیل داده ها در بخش کمی با استفاده از آماره های توصیفی، آزمون t و تحلیل واریانس انجام شد.

"توجه به ارتقای کیفیت آموزش عالی سلامت"و"خالی از ابهام بودن و غامض و پیچیده نبودن برنامه"به ترتیب با نمرات 85/0±4و 04/1±45/2، بیش ترین و کم ترین نمره مطلوبیت را کسب نمودند. ارزیابی مطلوبیت برنامه تحول و نوآوری از حیث انطباق با گویه های سیاست گذاری در 8 گویه، نسبتا مطلوب و در 6 گویه، مطلوب بود و هیچ گویه ای نامطلوب نبود. میانگین نمرات از حیث جنسیت، سابقه کار و مدرک تحصیلی، مرتبه علمی، سن و محل خدمت تفاوت معناداری نداشت.

سیاست گذاری برنامه تحول و نوآوری از مطلوبیت نسبی تا کامل برخوردار است. با توجه به پیچیده‏تر، دشوارتر و تخصصی‏تر شدن پیوسته فضای نوآوری در عصر حاضر و تنوع بسیار بازیگران این عرصه، به منظور اجتناب از عارضه های احتمالی این برنامه ی توسعه ای کلان، رصد مستمر تحقق سیاست ها با رویکرد ماموریت‎گرایی مورد تاکید است.