مقایسه ساخت دو حکایت تمثیلی از مثنوی و الهی نامه

جلال الدین محمد مولوی برای ارائه معارف و الای عرفانی خود از ظرف حکایتهای تمثیلی بهره می جوید تا پیام های عمیق و دشواریاب مثنوی را برای مخاطب آسان و عینی سازد . او برای این منظور بیشتر به سراغ قصه هایی می رود که در اذهان مردم سابقه دارد اما از قصه ماخذ حکایتی می سازد که مورد نظر خود اوست و پیام او را در بر دارد . او در داستانسرایی نیز درایتی شگرف داشته و گاهی عناصر داستانی را در حد رقابت با داستان نویسی جدید متناسب با ظرفیت حکایت ها به کار گرفته است . در این پژوهش عناصر داستانی با روش مقایس های در دو التماس کرد ن همراه عیسی از او زنده کردن استخوان » حکایت مثنوی و الهی نامه عطار با عنوان مورد بررسی قرار می گیرد با این هدف که موارد قوت و ضعف هر یک از دو حکایت «... را نشان داده، و چگونگی استفاده از عناصری همچون طرح و پیرنگ ، شخصیت ، گفتگو ، زاویه دید، صحنه پردازی، زمان، مکان ، گره افکنی ، گره گشایی و درونمایه حکایت ها به صورت مقایسه ای بررسی و تحلیل شود.