تاثیر تمرینات تناوبی شدید بر بیان ژن عوامل درگیر در متابولیسم عضله اسکلتی موش های دیابتی

بهبود متابولیسم عضلات اسکتی یکی از سازوکارهای مهم برای درمان دیابت نوع 2 است. هدف از این تحقیق، تاثیر تمرینات تناوبی شدید بر بیان ژن عوامل درگیر در متابولیسم عضله اسکلتی موش های دیابتی بود.

در این مطالعه تجربی، 60 سر رت نر ویستار با میانگین وزنی 20±220 گرم به طور تصادفی در 5 گروه شامل کنترل پایه، کنترل هشت هفته، دیابت، تمرین و دیابت-تمرین قرار گرفتند. در این مطالعه موش ها با استفاده از داروی استرپتوزوتوسین به صورت تک دوز 50 میلی گرم به ازای هرکیلوگرم وزن بدن و به صورت درون صفاقی دیابتی شدند. تمرین تناوبی شدید با شدت 80-85 درصدVO2max ، 5 روز در هفته و به مدت 8 هفته اجرا گردید. میزان بیان ژن های GLUT4 وPGC-1α به روش Real Time PCR اندازه گیری شد. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از تحلیل واریانس یک طرفه و آزمون تعقیبی توکی در سطح 05/0>P  استفاده شد.

نتایج نشان داد بین میانگین بیان ژن GLUT4 وPGC-1α  عضله اسکلتی موش های دیابتی در گروه های مختلف تفاوت وجود دارد (000/0P=). تغییرات بیان ژن GLUT4 وPGC-1α  عضله اسکلتی در گروه دیابت نسبت به گروه کنترل 8 هفته ای به طور معنی داری کمتر بود (036/0P=). تمرین تناوبی شدید موجب افزایش معنی دار بیان ژن GLUT4 وPGC-1α  شد (000/0P=).

با توجه به یافته های تحقیق حاضر، تمرین تناوبی شدید احتمالا می تواند از طریق بهبود سطوح انرژی سلولی در نتیجه افزایش بیان ژن PGC-1α و GLUT4 در عضله اسکلتی به کاهش عوارض دیابت کمک نماید.