در جست و جوی الگوی انطباقی برنامه ریزی استوار منابع انسانی در سازمان های پروژه محور

با توجه به پیچیدگی های نهفته در سازمان های پروژه محور و مواجهه آن ها با عدم اطمینان بالا، حرکت به سمت روش های برنامه ریزی در شرایط عدم اطمینان بالا ضروری می نماید. یکی از این روش ها، برنامه ریزی استوار انطباق پذیر است. پیچیده ترین عاملی که سازمان ها با آن سروکار دارند، منابع انسانی آن ها است که از آزادی عمل برخوردار بوده و رفتار آن می تواند کاملا غیرقابل پیش بینی باشد. بنابر این، ارائه الگوی انطباقی برنامه ریزی استوار منابع انسانی می تواند تحولی شگرف در برنامه ریزی منابع انسانی برای سازمان های پروژه محور و موفقیت این برنامه ها ایجاد نماید. بر این اساس، تحقیق حاضر بر آن است تا با رویکرد اکتشافی و بهره گیری از روش تحقیق کیفی نظریه داده بنیاد به این پرسش پاسخ دهد که در شرایط عدم اطمینان بالا، برنامه ریزی منابع انسانی به چه صورت باید انجام شود تا برنامه حاصل، از استواری و انطباق پذیری کافی برخوردار باشد. داده ها با استفاده از مصاحبه های نیمه ساختارمند و با بهره گیری از روش نمونه گیری نظری گردآوری شده است. بدین منظور با 28 تن از متخصصان صنعت نفت که سابقه فعالیت در شرکت های پروژه محور را داشتند مصاحبه به عمل آمد. بر اساس تحلیل صورت گرفته، می توان گفت برای حصول برنامه استوار انطباق پذیر منابع انسانی، دو ویژگی ضروری است. اول، جامعیت برنامه ریزی؛ بدین معنا که بایستی برنامه ریزی منابع انسانی کلیه زیرسیستم ها را در بر گیرد. دوم، بدست آوردن تصویر کلی از عوامل تاثیرگذار در ابتدای برنامه ریزی و به روزرسانی دائمی این تصویر کلی. بر اساس این تصویر کلی، شاخص های تصمیم گیری و اقدامات تدوین می شود. تصویر کلی، شامل مولفه هایی در خصوص وضعیت کلان بین المللی، وضعیت کلان کشور، وضعیت صنعت در هر دو سطح بین المللی و کشوری و وضعیت سازمان است. اقدامات، نیز به دو دسته اقدامات پایه و اقدامات اقتضایی دسته بندی می شوند. با توجه به ضرورت اجرایی شدن برنامه با وجود عدم اطمینان بالا، اجرای اقدامات پایه آغاز می شود، اما بطور هم زمان شرایط محیطی و شاخص ها رصد می شوند تا در صورت لزوم، اقدامات اقتضایی از پیش تعبیه شده برای حفظ برنامه از شکست، به مرحله اجرا در آیند.