اثر محافظتی تمرین هوازی همراه با مکمل رزوراترول بر بیان برخی شاخص های آتروفی کاردیومیوسیت های رت های دیابتی

 از پژوهش حاضر بررسی اثر تمرین هوازی همراه با مصرف رزوراترول بر بیان FOXO3a  و MuRF1 بافت قلب رت های نر دیابتی می باشد.

40 سر رت نر ویستار، به طور تصادفی به گروه های کنترل- سالم (CN)، دیابت (DM)، دیابت-رزوراترول (RDM)، دیابت-تمرین هوازی (TDM)، دیابت-تمرین هوازی-رزوراترول (TRDM) تقسیم شدند. گروه های تمرینی به مدت 8 هفته برنامه تمرینی دویدن را روی تردمیل انجام دادند. به گروه های  RDMو TRDM (20 میلی گرم/کیلوگرم) رزوراترول تزریق شد. 48 ساعت پس از آخرین جلسه تمرینی، رت ها کشتار شدند، بافت قلب برداشته و بلافاصله در محلول نیتروژن فریز و در دمای 80- برای اندازه گیری شاخص ها نگهداری شد. برای تجزیه و تحلیل آماری از تحلیل واریانس در سطح معنی داری 0/05≤ p استفاده شد.

نتایج پژوهش حاضر نشان دهنده کاهش بیان FOXO3a (0001/0p=) و MuRF1 (0001/0p=) کاردیومیوسیت ها در گروه های TDM نسبت به گروه DM بود. بیان FOXO3a (045/0p=) و MuRF1 (037/0p=) در گروه RDM  نسبت به گروه DM کاهش معنی داری داشت. همچنین بیان FOXO3a (026/0p=) و MuRF1 (007/0p=) کاردیومیوسیت ها در گروه های TRDM  نسبت به گروه DM نیز کاهش معنی داری داشت.

یافته های ما نشان داد تمرین هوازی با و بدون رزوراترول احتمالا باعث مهار شاخص های آتروفی کاردیومیوسیت های رت های دیابتی می شود.