سنجش و اعتباریابی عوامل موثر بر انتقال و اشتراک دانش بین اساتید دانشگاه علوم پزشکی تهران

انتقال دانش قلب فرآیندهای مدیریت دانش است و امروزه بیش تر مورد توجه پژوهشگران قرار گرفته است. پژوهش حاضر با هدف سنجش و اعتباریابی عوامل موثر بر انتقال و اشتراک دانش بین اساتید در دانشگاه علوم پزشکی تهران انجام شد.

 این مطالعه ی پیمایشی- توصیفی، بخش کمی از یک پژوهش آمیخته است. ابزار این پژوهش پرسشنامه ای است که با استفاده از یافته های بخش کیفی طراحی گردید و در نمونه طبقه ای با حجم 162 نفر از جامعه 1577 نفری اساتید دانشگاه علوم پزشکی تهران اجرا گردید. داده ها به روش تحلیل مسیر با استفاده از نرم افزار Lisrel انجام گردید.

پرسش نامه با آلفای کرونباخ 97/0 از پایایی خوبی برخوردار بود و تحلیل عاملی تاییدی نیز با (90/0GFI= و 07/0 RMSEA=) نشان دهنده برازش مطلوب الگوی انتقال دانش بود. از میان 9 مولفه ی این الگو، وضعیت چهار مولفه از جمله دانش و اساتید در دانشگاه علوم پزشکی تهران مطلوب بود در حالی که پنج مولفه ی دیگر از جمله دانشگاه و ارتباط آن با اساتید و محیط برای انتقال دانش در این دانشگاه از وضعیت چندان مطلوبی برخوردار نبود.

 نتایج این مطالعه نشان داد که موثر ترین عامل در فرآیند انتقال دانش، عامل «دانشگاه» به عنوان سازمان و چگونگی مواجهه آن با اساتید، دانش و محیط نهفته است. بنابراین لازم است اصلاح قوانین ارتقای اساتید، به گونه ای صورت گیرد که مشوق اشتراک دانش بین اساتید گردد. طراحی یک نظام گرنت دهی در ارتباط با صنعت و جامعه به گونه ای باشد که موجبات جهت دهی به کارهای آموزشی و پژوهشی فراهم گردد تا از پراکنده کاری های علمی نیز جلوگیری به عمل آید. همچنین این نکته مهم است که خط سیر علمی دانشکده ها برای رسیدن به اهداف علمی دانشگاه مکمل یکدیگر باشند.