تاثیر آبسیزیک اسید بر تنش اکسیداتیو در کشت های ساقه بادرنجبویه (Melissa officinalis)

پاسخ های گیاهان به الیسیتورها نتیجه یک سری از تغییرات متوالی تنظیم شده در میزان هورمون ها و یا گونه های اکسیژن واکنشی (ROS) است. در این تحقیق، شاخص رشد، میزان کلروفیل ها و کاروتنوئید، میزان H2O2، میزان پراکسیداسیون لیپیدی غشا، فعالیت آنزیم های آنتی اکسیدان (کاتالاز، گایاکول پراکسیداز، آسکوربات پراکسیداز و سوپراکسید دیسموتاز) و میزان پرولین در کشت های ساقهM. officinalis که تحت تیمار الیسیتور آبسیزیک اسید بودند، مورد بررسی قرار گرفتند. محیط کشت ساقه های M. officinalis به وسیله غلظت های متفاوت آبسیزیک اسید (0، 5، 25، 50 و 100 میکرومولار) تغذیه شدند. و پس از گذشت 7 و 14 روز از تیمار، شاخص های مورد نظر اندازه گیری شدند. شاخص رشد نمونه های تحت تیمار در تمام غلظت های آبسیزیک اسید نسبت به نمونه شاهد کاهش نشان داد. میزان کلروفیل a، b و کل نیز در تمام غلظت های ABA نسبت به نمونه شاهد کاهش یافت. میزان کاروتنوئید در غلظت های 25 و 100 میکرومولار آبسیزیک اسید نسبت به شاهد افزایش نشان داد. الیسیتور ABA باعث افزایش میزان H2O2 در تمام غلظت های آبسیزیک اسید نسبت به نمونه شاهد شد. از میان آنزیم های آنتی اکسیدان اندازه گیری شده، فعالیت آنزیم آسکوربات پراکسیداز و SOD در تمام غلظت ها افزایش یافت. میزان پراکسیداسیون لیپید غشا تنها در غلظت 100 میکرومولار ABA نسبت به شاهد افزایش یافت. میزان پرولین در تمامی غلظت ها، به جز در غلظت 5 میکرومولار آبسیزیک اسید نسبت به شاهد افزایش نشان داد. بنابراین به نظر می رسد که آبسیزیک اسید به عنوان یک مولکول انتقال پیام نقش مهمی در تولید پراکسید هیدروژن و تولید آنزیم های آنتی اکسیدان کاتالاز و پراکسیدازها در ساقه های کشت شده بادرنجبویه داشته است.