ارتباط کیفیت تجارب یادگیری و خودنظم دهی با باورهای امید در دانشجویان

امید یکی از متغیرهای تاثیر گذار بر کیفیت زندگی و سلامت روان افراد جامعه و به ویژه قشر دانشجو به عنوان آینده سازان جامعه است. همچنین امید می تواند در افزایش توانمندی افراد در جنبه های مختلف زندگی به خصوص در زمینه تحصیلی نقش مهمی داشته باشد. پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه بین کیفیت تجارب یادگیری و خودنظم دهی با باورهای امید دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی قم انجام شد. این پژوهش به روش توصیفی همبستگی در سال 97- 1396 انجام شد. نمونه ای با حجم 261 نفر  به روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای نسبتی بر حسب جنسیت انتخاب شدند. داده ها از طریق پرسشنامه های استاندارد کیفیت تجارب یادگیری نیومن، خودنظم دهی هانگ و انل و باورهای امید اسنایدر جمع آوری شد. سپس اطلاعات با استفاده از ضریب همبستگی پیرسون، آزمون tمستقل، تحلیل واریانس و رگرسیون چندگانه مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. نتایج نشان داد که بین میانگین نمره کل مقیاس کیفیت تجارب یادگیری با میانگین نمره کل باورهای امید رابطه مثبت و معنادار وجود داشت. همچنین بین میانگین نمره کل مقیاس خودنظم دهی و تمام ابعاد آن با میانگین نمره کل باورهای امید و خرده مقیاس های آن رابطه مثبت و معنادار وجود داشت. در نهایت، نتایج حاصل از تحلیل رگرسیون چندگانه نشان داد که خودنظم دهی به شکل مثبت و معناداری پیش بینی کننده باورهای امید است. بر اساس نتایج به دست آمده، بهبود کیفیت تجارب یادگیری دانشجویان توسط دانشگاه ها باید مورد توجه قرار گیرد. همچنین پیشنهاد می شود برنامه ریزان درسی و مدرسان به طراحی و به کارگیری روش های تدریس مناسب در جهت افزایش مهارت های خودنظم دهی فراگیران اقدام کنند.