بررسی نقش مثبت اندیشی و تنظیم هیجان در رضایت مندی زندگی زنان خانه دار شهر تهران

هدف از این تحقیق بررسی نقش مثبت اندیشی و تنظیم هیجان در رضایت مندی زندگی زنان خانه دار شهر تهران بود. این تحقیق از نوع همبستگی و جامعه آماری این تحقیق شامل کلیه زنان خانه دار منطقه 4 شهر تهران بود که تعداد آنان نامشخص می باشد. حجم نمونه تحقیق را 250 زن خانه دار تشکیل داد که با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. در این تحقیق برای جمع آوری اطلاعات از پرسشنامه مثبت اندیشی اینگرام و وینیسکی (1988)، پرسشنامه سبک های تنظیم هیجان گارنفسکی و همکاران (2001) و پرسشنامه رضایت مندی از زندگی (1985) استفاده شد. داده ها با استفاده از آمار توصیفی و استنباطی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. به منظور تجزیه و تحلیل داده ها شاخص های آمار توصیفی شامل نمودار، درصد، فراوانی، میانگین و انحراف معیار و در بخش آمار استنباطی از تحلیل رگرسیون گام به گام و ضریب همبستگی پیرسون استفاده شد. نتایج نشان داد: متغیر مثبت اندیشی به صورت معنادار 6/36 درصد از واریانس رضایت مندی از زندگی را در زنان خانه دار پیش بینی می کند و همچنین متغیر ابعاد تنظیم هیجان (تنظیم شناختی مثبت و تنظیم شناختی منفی) می تواند تنها 4/2 درصد از واریانس رضایت مندی از زندگی زنان خانه دار را پیش بینی نماید. بنابراین، می توان از طریق آموزش مثبت اندیشی و تنظیم هیجان در جهت ارتقاء رضایت مندی از زندگی زنان خانه دار گام برداشت.