اثر بخشی بازی درمانی بر اختلالات نوشتن در کودکان مبتلا به اختلال نارسائی توجه / بیش فعالی

مطالعه حاضر با هدف تعیین اثربخشی بازی درمانی بر اختلالات نوشتاری کودکان مبتلا به اختلال نارسایی توجه/بیش فعالی انجام شد.

روش پژوهش حاضر آزمایشی با استفاده از طرح پیش آزمون - پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهش حاضر شامل کلیه دانش آموزان پسر مقطع ابتدائی ناحیه 2 مشهد در سال تحصیلی(1394-95) بودند.  نمونه ای شامل 30 نفر از دانش آموزان پسر پایه سوم ابتدایی مبتلا به اختلال نارسایی توجه/ بیش فعالی از مدارس ابتدائی مشهد  انتخاب و به صورت تصادفی در دوگروه (15 نفر گروه آزمایش و 15نفر گروه کنترل) جایگزین شدند. ابزار جمع آوری اطلاعات شامل فرم ویژه والدین پرسشنامه علائم مرضی کودکان (CSI-4) ، و آزمون اختلال نوشتن فلاح چای بود. گروه آزمایش به مدت 10 جلسه (40 دقیقه ،2بار در هفته و به مدت 2 ماه) تحت مداخله قرار گرفت و گروه کنترل هیچ مداخله‎ای را دریافت نکرد. سپس مجددا از هر دو گروه آزمون اختلال نوشتاری به عمل آمد.

نتایج حاصل از روش تحلیل کوواریانس نشان داد که بازی درمانی بر بهبود املاء نویسی،  بهبود دستخط و بهبود ترکیب نوشتار کودکان مبتلا به اختلال نارسایی توجه/ بیش فعالی موثر است.

با توجه به یافته های پژوهش می توان نتیجه گرفت  بازی درمانی از طریق بهبود توجه و کارکرد های شناختی دیگر موجب اصلاح خطای املاء می شود. همچنین تببین دیگر یافته بدست آمده این است که بازی درمانی از طریق کاهش علایم بیش فعالی/ نقص توجه باعث بهبود خطای املا نویسی شده است