رابطه ساده و چندگانه باورهای خودکارآمدی و انگیزش درونی با تمایل به یادگیری مادام العمر دانشجویان

یادگیری مادام العمر، یادگیری متمرکزی است که در سراسر طول عمر یک فرد اتفاق می افتد و به صورت جستجوی دانش، داوطلبانه و خودانگیخته اتفاق می افتد. هدف پژوهش حاضر، بررسی رابطه ساده و چندگانه باورهای خودکارآمدی و انگیزش درونی با تمایل به یادگیری مادام العمر بود. جامعه آماری، دانشجویان رشته روان شناسی دانشگاه پیام نور اهواز بودند که 186 نفر به روش نمونه گیری تصادفی ساده انتخاب شدند. داده های پژوهش، به وسیله پرسشنامه های باورهای خودکارآمدی نظامی، شوآرتزر و جروسلم (1996)، انگیزش درونی آمابیل (1996) و تمایل به یادگیری مادام العمر دیندار و بایراکسی (2015) به دست آمده، و با استفاده از ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون گام به گام تحلیل شدند. نتایج نشان داد که باورهای خودکارآمدی و انگیزش درونی، پیش بین متغیر تمایل به یادگیری مادام العمر هستند و مقدار 55/0 از کل واریانس متغیر ملاک را تبیین می کنند. همچنین متغیر باورهای خودکارآمدی بیشترین توان پیش بینی کنندگی تمایل به یادگیری مادام العمر را دارا بود (50/0 = b). در نتیجه باید گفت یادگیری مادام العمر، امروزه مساله مهمی در اکثر کشورهاست که زمینه های بروز آن باید در افراد ایجاد شود.